Wykończenie narożników - zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych - wbrew pozorom nie jest skomplikowane. Wystarczy znać podstawowe zasady, by realizacja nie sprawiała trudności, a zabudowa była solidna i trwała.
Osadzanie narożników aluminiowych
Narożniki aluminiowe należy przyciąć na odpowiednią długość, by mogły zakryć cały odcinek naroża, a powierzchnię ściany oczyścić z pyłów oraz innych zabrudzeń, które osłabiają przyczepność.
W kolejnym kroku można przejść do właściwego montażu narożników. W tym celu nanosi się na nie masę szpachlową konstrukcyjną (np. RIGIPS VARIO lub Rigips Q1 Zaczyna), w której następnie zatapia się element aluminiowy i poziomuje jego położenie.
Nadmiar wyciśniętej spod narożnika masy rozprowadza się po jego powierzchni, a w razie potrzeby uzupełnia kolejną porcją masy. Warstwa powinna być równa, by możliwe było zatopienie w niej taśmy zbrojącej z włókna szklanego.
Następnym krokiem jest szpachlowanie masą finiszową, by wyrównać całą powierzchnię. Pas nakładanej zaprawy powinien mieć szerokość około 30-40 cm. Po zaschnięciu tej warstwy pora na ostatni etap, czyli szlifowanie. Można użyć do tego zarówno papieru ściernego, jak i siatki.
Niedopuszczalne jest usuwanie papieru na narożu. Sam narożnik aluminiowy nie zabezpieczy płyt gipsowo-kartonowych od pęknięć. Zamiast narożnika aluminiowego możemy zastosować taśmę narożnikową np. RIGIPS HABITO® No-Coat®
Narożniki zewnętrzne
W przypadku narożników zewnętrznych wykończenie ma dwie funkcje - oprócz estetycznej, ważne jest również zabezpieczenie elementu przed potencjalnymi uszkodzeniami mechanicznymi takimi jak wgniecenia i pęknięcia.
Wbrew pozorom, narożniki aluminiowe nie zapewnią największej wytrzymałości na uderzenia. Zdecydowanie lepszymi parametrami charakteryzują się taśmy RIGIPS Habito® No-Coat® oraz Rigips Aquabead, które zostały wzmocnione rdzeniem z kopolimeru.
Narożniki wewnętrzne
Tu wykończenie ma przede wszystkim znaczenie estetyczne, choć wpływa również na jakość i trwałość zabudowy. Do realizacji, zamiast elementów aluminiowych, możemy użyć wytrzymałej taśmy narożnikowej RIGIPS Habito® No-Coat®.
Przed rozpoczęciem szpachlowania narożników wewnętrznych, należy przygotować element wykończeniowy. Taśmę przycinamy na długość zabezpieczanej krawędzi, po czym zaginamy jej brzegi, tworząc kształt litery „L”.
Wykończenie narożników wewnętrznych
Oczyszczamy powierzchnie z wszelkich pyłów i zanieczyszczeń. Następnie nanosimy na nią masę szpachlową (np. RIGIPS Premium Light lub RIGIPS Habito®), w której będziemy zatapiać taśmę narożnikową.
Kolejnym krokiem jest jej wyrównanie. Grubość zaaplikowanej zaprawy powinna wynosić około 1 mm. Po osadzeniu narożnika ważne jest, by wycisnąć spod niego nadmiar masy. Dopiero wtedy możemy przystąpić do nałożenia kolejnej warstwy masy szpachlowej.
Dla lepszego zespolenia powierzchni, pas aplikowanej masy powinien mieć szerokość około 30 cm. Po jego zaschnięciu, miejsce pracy należy przeszlifować siatką bądź papierem ściernym, by pozbyć się wszelkich nierówności.
źródło i zdjęcia: Rigips
Komentarze