2020-09-23 08:33:09 
Niezabezpieczenie materiałów przed deszczem
Pustaki i bloczki o dużej nasiąkliwości, np. z betonu komórkowego, należy chronić przed zamoczeniem deszczem i śniegiem lub zalaniem. Nasiąknięte wodą będą długo wysychać, a po dodaniu ocieplenia czy tynku – mogą być przyczyną zawilgocenia całego domu. Z tego powodu składowane materiały muszą być osłonięte przed deszczem. Najlepiej zamówić ich dostarczenie na budowę na krótko przed rozpoczęciem prac.
Samowolna zmiana materiału murowego
W każdym projekcie określa się rodzaj budulca i jego wymiary (grubość pustaków), które w zależności od technologii budowy (z ociepleniem lub bez), przekładają się na końcową grubość przegród. Wszystkie wyliczenia - dotyczące termoizolacyjności, nośności i wytrzymałości ścian – robione są bowiem w odniesieniu do konkretnego budulca o odpowiednich parametrach. Bez zgody konstruktora lub architekta i wykonania niezbędnych wyliczeń nie można zmienić pierwotnie przewidzianego materiału.
Prowadzenie prac w niewłaściwej temperaturze
Należy bezwzględnie przestrzegać temperatury powietrza podczas stosowania zapraw murarskich – nie niższej niż +5°C i nie wyższej niż +25°C. W trakcie murowania zaprawę w wiadrze należy też chronić przed słońcem, aby za szybko nie wysychała. Do prac murarskich w obniżonej temperaturze należy stosować wyłącznie zaprawę zimową.
Brak odpowiednich narzędzi do murowania
Coraz częściej stosuje się murarskie zaprawy do cienkich spoin, które wymagają odpowiednich kielni. Posługiwanie się np. grzebieniami do glazury jest błędem. Nie sposób nałożyć za ich pomocą zalecaną ilość zaprawy, by równomiernie pokrywała całą powierzchnię elementów. Użycie młotka murarskiego do betonu komórkowego lub pustaków ceramicznych je uszkodzi. Dlatego wskazane jest stosowanie młotka z gumowym obuchem.
Niewłaściwe dobranie zaprawy murarskiej
Do murowania należy stosować zaprawy przewidziane w projekcie budowlanym, przeznaczone do konkretnego materiału – z uwagi na zróżnicowaną ich przyczepność w zależności od rodzaju elementów murowych. Z tego względu należy unikać stosowania zapraw uniwersalnych, przeznaczonych do łączenia różnych materiałów.
Złe wyprowadzenie poziomu i pionów
By tego uniknąć pierwszą warstwę układa się na zaprawie cementowej o grubości 1–3 cm. Wznoszenie ściany rozpoczyna się od wymurowania narożników domu, a następnie ustawia się kolejne elementy. Ostatni pustak lub bloczek na ogół trzeba dociąć.
Nierówne wypełnienie spoin
Tradycyjne spoiny nie powinna być cieńsze niż 8 mm i grubsze niż 15 mm (średnio 10 mm). Cienkie spoiny o grubości 0,5–3 mm (średnio 2 mm) należy wykonywać za pomocą specjalnej kielni, skrzynki lub pacy zębatej. Spoiny pionowe powinny mieć 5–15 mm grubości. Nie można ich wypełniać pianką poliuretanową.
Mostki termiczne w ścianach jednowarstwowych
Takie przegrody wykonuje się dość szybko, ale konieczne jest przestrzeganie konkretnych zaleceń. Na przykład nadproża i wieńce stropowe są fragmentami ścian o mniejszej izolacyjności termicznej, wymagają więc dodatkowego ocieplenia – zlicowanego z jej płaszczyzną zewnętrzną.
Popularny sposób, polegający na wklejeniu pasa styropianu, nie jest dobrym wyborem, gdyż po otynkowaniu, w takich obszarach pojawią się pęknięcia, spowodowane niejednorodnością podłoża. Prawidłowe ocieplenie tych miejsc osiąga się po osadzeniu systemowych kształtek ze styropianem lub wełną mineralną, przeznaczonych do tego rodzaju ścian. Poważnym błędem jest zastosowanie tu zwykłych żelbetowych nadproży.
Wmurowanie elementów w niewłaściwym kierunku
Wszystkie materiały należy murować we wskazany przez producenta sposób. Zasada ta szczególnie dotyczy pustaków z ceramiki poryzowanej, które mają zróżnicowaną budowę geometryczną z drążeniami. Poważnym błędem jest murowanie ich poprzecznie lub na boku. Takie ustawienie elementów pogarsza znacząco izolacyjność cieplną i akustyczną ściany oraz jej wytrzymałość na ściskanie.
Niewłaściwe użycie zapraw cienkowarstwowych
Zaprawa do cienkich spoin służy do sklejania elementów murowych o wysokiej dokładności wymiarowej. Powinna być nakładana w warstwie o grubości od 0,5 do 3 mm. Przy tego typu materiale istotne jest wypoziomowanie pierwszego rzędu muru. Jeśli kolejne warstwy będą łączone także na cienkie spoiny, każda następna na pewno będzie wypoziomowana. O ile w przypadku pustaków ceramicznych albo bloczków silikatowych nie ma możliwości dokonania drobnych korekt, to przy betonie komórkowym drobne nierówności można zniwelować przeszlifowując każdą wcześniej wymurowaną warstwę.
Brak spoin pionowych tam, gdzie są konieczne
Elementy murowe muszą być prawidłowo połączone zaprawą. Spoiny trzeba więc dokładnie nią wypełnić. Jeżeli pustaki lub bloczki mają powierzchnie boczne profilowane na pióra i wpusty, czyli się wzajemnie zazębiają, spoin pionowych się nie wypełnia. We wszystkich miejscach, w których takiego połączenia nie ma – np. tam, gdzie elementy trzeba dociąć i przynajmniej jeden z nich ma gładką powierzchnię boczną – zaprawa musi zostać nałożona. Ponadto niewłaściwe jest wypełnianie szczelin pianką montażową. Taki zabieg powoduje jedynie uszczelnienie szczeliny, a nie zapewnia związania elementów murowych.
Niewłaściwe połączenie ścian
Wszystkie przegrody powinny się łączyć ze sobą we właściwy sposób. Ściany konstrukcyjne muszą być ze sobą przewiązane. Przegrody działowe łączy się z nośnymi za pomocą metalowych łączników do tego przeznaczonych. Umieszcza się je nie rzadziej niż w co trzeciej warstwie bloczków. Co prawda takie ściany można tradycyjnie przewiązać, ale jest to kłopotliwe, szczególne jeśli w przyszłości będziemy chcieli zmienić ich usytuowania. Niedozwolone jest łączenie ścian na tzw. doklejkę, bez łączników, ponieważ sposób ten nie spełnia swojego zadania, poza tym zawsze po pewnym czasie pojawiają się tu rysy.
Brak dylatacji między ścianami działowymi a stropem
Przegrody działowe nie powinny przejmować obciążeń ze stropów, belek i innych elementów konstrukcyjnych. Muszą więc być od nich oddylatowane (czyli oddzielone) w taki sposób, by uginający się stop ich nie dociążał. Pomiędzy ścianą działową a stropem tworzy się szczelinę dylatacyjną, wypełnioną materiałem trwale plastycznym, np. specjalną pianą poliuretanową lub sprężystą wełną mineralną. Błędem jest wypełnienie tej szczeliny elementami murowymi lub zaprawą.
Błędy przy wykonywaniu szalunków
Ściany murowane niekiedy wymagają wzmocnień w postaci żelbetowych trzpieni albo wieńców pośrednich. Są to elementy wylewane w szalunkach drewnianych, które osadza się na wcześniej wymurowanych fragmentach ścian. Podczas tych prac trzeba wziąć pod uwagę to, że mieszanka betonowa jest bardzo ciężka (2400 kg/m3).
Jeżeli szalunki będą źle wykonane, to beton będzie je zniekształcać lub nawet je uszkodzi, co – w ekstremalnym przypadku – może doprowadzić do zawalenia się ściany. Dlatego tak istotne jest poprawne skręcenie szalunków i wsparcie ich na tyle gęsto i skutecznie, żeby było to bezpieczne i by mieszanka betonowa nie spowodowała ich odkształcenia.
Niestaranne murowanie ścian trójwarstwowych
Przy wznoszeniu takich przegród nie można zostawić nawisów zaprawy, która będzie wpadać do wnętrza muru. Uniemożliwi to szczelne ułożenie ocieplenia, które powinno być układane dwuwarstwowo, z przesunięciem styków w pionie i poziomie.
Niewłaściwie wykonanie ściany elewacyjnej
Przegroda ta nie może być sztywno związana z murem nośnym, ani pełnić roli podparcia balkonu. Ponadto jeżeli będzie dłuższa niż 15 m, należy utworzyć dylatacje – chroniące przed powstawaniem pęknięć, spowodowanych rozszerzaniem się i kurczeniem materiałów pod wpływem zmian temperatury.
Brak węgarka w ścianach trójwarstwowych
W czasie murowania takich przegród, trzeba osadzić obramowanie otworu okiennego i uformować węgarek w warstwie elewacyjnej – w celu zamknięcia brzegów izolacji cieplnej i umożliwienia ciepłochronnego montażu okien.
Niewłaściwe dobranie tynku do ocieplenia
W przypadku użycia wełny mineralnej, zarówno tynk cienkowarstwowy, jak i farba elewacyjna muszą mieć wysoką paroprzepuszczalność. Nie mogą to być produkty akrylowe. Jeśli zechcemy zastosować inne wykończenie elewacji, np. deski, należy utworzyć pod nimi pustkę wentylacyjną i osłonić wełnę folią wiatroizolacyjną.
Nieuwzględnienie ograniczeń wykonawczych
Błąd ten dotyczy ścian z prefabrykatów. Decydując się na taką technologię trzeba ocenić możliwość dojazdu dużych samochodów dostawczych i dźwigu oraz montaż dużych elementów. Ważne są tu gabaryty elementów, ich masa oraz zasięg działania dźwigu.
Autor: Janusz Werner
Zdjęcie otwierające: Wienerberger
Komentarze