Profile aluminiowe Reynaers w nowym budynku Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego

Nowy budynek Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego został zaprojektowany w Pracowni Architektonicznej BNS przez architektki Krystynę Szypulską i Małgorzatę Benedek. Pracownia BNS realizowała już naukowo-dydaktyczne inwestycje uniwersyteckie w kraju. W Warszawie projektowała m.in. Wydział Biologii UW na Ochocie oraz Wydział Prawa i Administracji UW przy ul. Oboźnej.

Nowy gmach uniwersytecki został oddany do użytku jesienią 2011 r. Mieści 1500m² sal wykładowych, bibliotekę na 23 tys. woluminów wraz z magazynem bibliotecznym na ponad 200 tys. woluminów, małą czytelnię oraz pomieszczenia biurowe. Powstał po niemal 100 latach od utworzenia Gabinetu Historycznego Towarzystwa Warszawskiego.

Zgodnie z wymogami ścisłej strefy konserwatorskiej, gdzie realizowano inwestycję, nowy budynek Instytutu Historii nie przekracza gabarytowo wyburzonego budynku warsztatowego. Dzięki ograniczeniu wysokości zabudowy zachowane zostały warunki nasłonecznienia sąsiednich budynków. Rozwiązania materiałowe i kolorystyczne nawiązują do istniejących na terenie kampusu innych budynków uczelnianych.

Architektura obiektu, zgodnie z założeniami projektantek, odbiega nieco od zabytkowych form sąsiadujących budowli. "Jedno z niewielu nawiązań to klarowność i prostota bryły oraz szlachetność materiałów zastosowanych w elewacjach. Detal, ale współczesny. Dzięki dużym powierzchniom szklonych elewacji, budynek wtapia się w istniejący starodrzew i architekturę, które odbijają się w elewacjach jak w lustrze", wyjaśnia Krystyna Szypulska.

Profile aluminiowe Reynaers w nowym budynku Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego wykorzystano by sprostać wymaganiom projektowym. Gmach sprawia wrażenie niezwykle lekkiego, a do wnętrza wpada optymalna ilość światła słonecznego. Efekt ten uzyskano dzięki transparentnym ścianom kurtynowym o konstrukcji aluminiowo-drewnianej, które zostały wykonane w systemie Reynaers CW 50. Szerokość profili aluminiowych od wewnątrz i od zewnątrz wynosi jedynie 50 mm.

Przezroczyste fasady otrzymały okna w systemie Reynaers CS 59. Jest to trójkomorowy system okienno-drzwiowy z paskami termoizolacyjnymi, zapewniającymi wysoką izolacyjność.

Nowy budynek Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego jest w części południowej dwupiętrowy, a od strony dziedzińca parterowy. Na wysokości pierwszego piętra umieszczono szklany łącznik, umożliwiający łatwą komunikację pomiędzy dwiema częściami kompleksu. Całość została przystosowana do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Szklany łącznik to mostek o lekkiej konstrukcji stalowej i przeszklonych ścianach. Został wykonany w systemie firmy Reynaers CW 50-SC (Structural Clamped) z mocowaniem mechanicznym. Widoczna szerokość zewnętrzna profilu (fuga silikonowa lub uszczelka z EPDM) w tym systemie wynosi tylko 20 mm.

Nowy Instytut Historii nawiązuje do przeszłości, ale jednocześnie nie budzi wątpliwości, w którym roku został wybudowany. Profile aluminiowe Reynaers okazały się bardzo dobrym wyborem. Spełniły estetyczne wymagania transparentności i lekkości konstrukcji, charakteryzując się przy tym wysokim parametrami technicznymi.

Zapraszamy do zapoznania się z zakładką firmy Reynaers Polska, która znajduje się tutaj.

źródło i zdjęcia: Reynaers Polska