2019-01-31 13:33:44 
Ochrona domu przed włamaniem
Na zabezpieczenie antywłamaniowe składa się tzw. ochrona bierna utrudniająca sforsowanie drzwi czy okien oraz czynna w postaci sygnalizacji alarmowej powiadamiającej z reguły również służby interwencyjne.
Większość powszechnie stosowanych zabezpieczeń chroni przede wszystkim przed dostępem przypadkowych włamywaczy, działających bez wcześniejszego przygotowania. W przypadku napotkania trudności z otwarciem drzwi lub okna i uruchomienia alarmu rezygnują najczęściej z dokonania włamania.
Natomiast o ochronę na wyższym poziomie należy zadbać, gdy potencjalne zagrożenie jest większe ze względu na dużą wartość chronionych dóbr bądź bezpieczeństwo ludzi. Trzeba też pamiętać, że o skuteczności zabezpieczenia decyduje najsłabszy element ochrony, np. pozostawienie standardowego okna balkonowego bez sygnalizacji alarmowej to błąd w budynku wyposażonym w "pancerne" drzwi i okna na parterze.
Antywłamaniowe okna i drzwi
Wyroby spełniające określone wymagania ochrony przed włamaniem powinny posiadać certyfikat podający klasę zabezpieczenia odnoszący się do całego produktu, a nie tylko do niektórych jego elementów.
Zgodnie z normą odporność na włamanie dla okien i drzwi określana jest odpowiednią klasą - od najniższej RC1 do najlepszego zabezpieczenia RC6.
Dodatkowo niezbędna jest też dokumentacja określająca warunki montażu, które gwarantują utrzymanie podanej klasy ochrony przed włamaniem.
O klasie odporności okna na włamanie decydują trzy elementy - wytrzymałość ramy i jej osadzenia w ościeżu, rodzaj okucia skrzydła oraz odporność szyby. Szyby o zwiększonej odporności na przebicie i rozbicie dzieli się na 10 klas o narastającej odporności. W domach wolnostojących w oknach na parterze instalowane jest oszklenie przynajmniej klasy P1-P2.
Alarm i strefy ochrony
Dobór urządzeń alarmowych, ich rozmieszczenie i zamocowanie będzie zależeć od obszaru, jaki należy zabezpieczyć przed niepożądanymi osobami.
Na działce powinna być zamontowana instalacja odstraszająca, która nie będzie uciążliwa dla otoczenia.
W tej strefie można bowiem spodziewać się częstego wywoływania fałszywych alarmów, np. przez zwierzęta lub zmienne warunki atmosferyczne.
Zewnętrzny teren wokół budynku warto zabezpieczyć alarmem, który pozwala na podjęcie działań wyprzedzających, dzięki czemu można uniknąć zniszczenia drzwi czy wybicia okna, również wtedy, gdy próba włamania będzie nieskuteczna.
Zabezpieczenie wnętrza - głównym obszarem chronionym w budynkach jednorodzinnych jest z reguły wnętrze domu, które ze względu na sposób użytkowania czy obecność zwierząt powinno być podzielone na kilka stref ochronnych. Niezbędna jest strefa reagująca z opóźnieniem, które pozwoli na opuszczenie domu po załączeniu instalacji alarmowej i wejście do środka bez wywoływania alertu.
Czujki przewodowe i bezprzewodowe
Komunikacja pomiędzy czujkami wykrywającymi zagrożenie a centralą uruchamiającą alarm czy powiadomienie dla służb interwencyjnych może odbywać się poprzez sieć przewodów lub bezprzewodowo za pośrednictwem sygnału radiowego.
Wybór sposobu łączenia instalacji zależeć będzie od stanu zaawansowania robót wykończeniowych i rozmieszczenia poszczególnych elementów systemu alarmowego.
W rozległych instalacjach stosowany jest układ mieszany - na pewnym obszarze funkcjonuje komunikacja bezprzewodowa, która współpracuje z „podcentralą” połączoną przewodowo z centralą główną.
Moduł sterowania i powiadamiania
Możliwość bezpośredniego powiadamiania o zdarzeniach w systemie alarmowych i zdalnego sterowania podłączonymi do centrali urządzeniami zapewniają moduły komunikacyjne pracujące w systemie GSM i odpowiednie aplikacje.
Układ powiadamiania można wykorzystać do wielu działań podczas naszej nieobecności - sygnalizowania pojawienia się zagrożeń, regulacji temperatury ogrzewania przed naszym powrotem czy podnoszenia i opuszczania rolet. Załączanie dowolnych urządzeń elektrycznych z centralki alarmowej umożliwiają bezprzewodowe odbiorniki instalowane bezpośrednio w gniazdach sieciowych.
Sygnalizacja gazu, dymu i zalania
Jak najwcześniejsze zasygnalizowanie wystąpienia nieszczelności w instalacji gazowej czy pojawienia się w powietrzu tlenku węgla, zapewnia możliwość uniknięcia bardzo poważnych skutków - wybuchu czy śmiertelnego zatrucia czadem. Również szybkie powiadomienie o obecności dymu czy przecieków z instalacji wod-kan pozwoli na podjęcie stosownych działań ratowniczych czy zabezpieczających.
Elementem wykrywającym te zagrożenia są odpowiednio dobrane czujki współpracujące z układem ostrzegawczym lub wykonawczym.
Mogą występować jako oddzielne wyspecjalizowane urządzenia (czujniki gazu, czadu czy dymu) lub łączyć zakres ochrony w jednym aparacie.
Oczywiście odpowiednio dobrane czujki należy umieścić w pobliży potencjalnych zagrożeń, np. urządzeń gazowych, palenisk. Oprócz sygnalizacji optycznej i dźwiękowej czujki gazowe mogą sterować odcięciem dopływu gazu po zainstalowaniu zaworu z siłownikiem napędzanym elektrycznie.
Zasygnalizowanie pojawienia się wody na podłodze, np. w łazience, pralni pozwoli uniknąć poważniejszych zniszczeń, zwłaszcza wtedy, gdy również samoczynnie nastąpi odcięcie dopływu wody. Czujki elektrodowe lub ultradźwiękowe warto umieścić w zgłębieniu podłogi - utworzony spadek zapewni samoczynny spływ nawet niewielkiego przecieku i uruchomi alarm.
Ochrona budynku przed wyładowaniami atmosferycznymi
Ochrona przed wyładowaniami atmosferycznymi powinna być dostosowana do stopnia zagrożenia budynku oraz jego lokalizacji i może wymagać zamontowania odpowiedniej instalacji odgromowej.
Niezależnie od tego, w budynku warto zamontować ochronniki przeciwprzepięciowe, które zabezpieczają urządzenia elektroniczne (komputery, sprzęt audio-video) przed impulsami wysokonapięciowymi, które mogą pojawić się w instalacji elektrycznej na skutek wyładowań atmosferycznych lub wyniku awarii w sieci elektroenergetycznej.
Ochronnik zamontowany w rozdzielnicy spowoduje wtedy odprowadzenie impulsu napięciowego do ziemi. Mogą być one wyposażone w wymienne wkładki lub w wersji przystosowanej do wielokrotnego zadziałania. Uaktywnienie ochronnika nie powoduje zakłóceń w funkcjonowaniu instalacji, dlatego po każdej burzy trzeba sprawdzić, czy nie przeszedł w stan nieaktywny.
Awaryjne zasilanie domu
Wyłączenie zasilania z sieci elektroenergetycznej - zwłaszcza na dłużej - uniemożliwia funkcjonowanie, np. oświetlenia, ogrzewania, dlatego warto zapewnić awaryjne zasilanie domu. Jako standardowe wyposażenie dodatkowe niemal każdego domu jednorodzinnego można wykorzystać, np. agregat prądotwórczy, jednofazowy o mocy 2-2,5 kW napędzany silnikiem czterosuwowym i z układem stabilizacji napięcia AVR.
Można umieścić go na zewnątrz domu, choć przy dłuższej pracy wytwarzany hałas będzie uciążliwy dla otoczenia. Z kolei ustawienie w budynku (w piwnicy, kotłowni) wymaga zapewnienia odprowadzenia spalin i dopływu powietrza do spalania i chłodzenia.
Dodatkowe zasilanie podłącza się do odpowiednio dostosowanej instalacji wewnętrznej, wydzielając obwody do pracy w trybie awaryjnym. Układ połączeń musi eliminować możliwość równoczesnego zasilenia z sieci dzięki przełącznikowi ręcznemu bądź automatowi SZR.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Martyna Nowak-Ciupa
Zdjęcie otwierające: Krispol
Zdjęcia w tekście: Hörmann, Optex, Somfy, Gazex, Satel, Eaton, Stanley Black & Decker
Film w tekście: Oknoplast
Komentarze