Co trzeba wiedzieć o izolacjach z poliuretanu?

Od PUR do PIR

Jest to między innymi zasługa akcji promocyjnej oraz informacyjnej prowadzonej przez stowarzyszenie ich producentów, czyli SIPUR. Dzięki jego działaniom wiedza na temat poliuretanu oraz korzyści płynących z jego stosowania stają się coraz bardziej powszechne.

Pianki PUR były wykorzystywane w budownictwie od lat 60., natomiast PIR zaczęto stosować dopiero w latach 70. ze względu na zainteresowanie tym materiałem wojska i programu kosmicznego. Dokładnie rzecz biorąc, wprowadziła ją na rynek w 1975 roku firma Hunter Panels. Nie jest to już klasyczny poliuretan, ale piana poliizocyjanurowa, która różni się od PUR tym, że w swoim wnętrzu ma nie tylko wiązania uretanowe (jak w PUR), lecz także izocyjanurowe.

Newsletter

DARMOWY PORADNIK BUDOWLANY

RAZ W TYGODNIU NA TWÓJ E-MAIL

Zapisz się

Sztywne PIR/PUR są wyjątkowo odporne na ściskanie i na działanie budowlanych substancji chemicznych, a także trwałe. Te cechy sprawiają, że poliuretany są jednymi z najbardziej efektywnych dostępnych obecnie na rynku materiałów izolujących.

Izolacje cieplne z poliuretanu to jeden z najlepszych materiałów ciepłochronnych (fot. Purtech Poland).

Zalety i wady poliuretanu

Poliuretany typu PIR i PUR wyróżniają się przede wszystkim wyjątkowo korzystnym, niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła , czyli materiał ten jest bardzo dobrym izolatorem termicznym. Większość poliuretanowych izolacji ma współczynnik lambda na poziomie 0,023–0,028 W/(m·K), ale niektóre produkty osiągają nawet 0,0185 W/(m·K). Wysoka izolacyjność sprawia, że z poliuretanu można robić cieńsze, a zatem również lżejsze i łatwiejsze do mocowania warstwy termoizolacyjne.

Płyty produkowane z PIR są też twarde, a więc odporne na uszkodzenia mechaniczne. Ich wytrzymałość na ściskanie sięga aż 150 KPa/m2 przy 10-procentowym odkształceniu (15 t/m2). Dla porównania wełna ma tylko 50 KPa/m2.

Wykazują również wysoką odporność na wilgoć i wodę. Zawdzięczają to niskiej nasiąkliwości, wynoszącej około 1–2,5% (dotyczy tylko PIR i PUR zamknięto komórkowego). Od niedawna na rynku dostępne są poliuretany otwarto komórkowe, pochodzące zza oceanu i charakteryzujące się stosunkowo niską nasiąkliwością.

Duża hermetyczność izolacji poliuretanowych (dotyczy to pian zamknięto komorowych i tylko niektórych otwarto komórkowych) sprawia, że nie są one przewiewane przez wiatr. Mają też wysoką odporność na tak zwaną korozję biologiczną. Oznacza to ni mniej, ni więcej to, że nie jest atakowana przez różne glony i grzyby.
Ważną cechą poliuretanu, o której nie można tu zapomnieć, jest jego trwałość i niezmienność kształtu oraz struktury. W największym stopniu dotyczy to pian otwarto komórkowych. Liczy się także jego niewielki ciężar: od 32 do 50 kg/m3 (w zależności od miejsca aplikacji), a w przypadku pianek otwarto komórkowych – od 8 do 12 kg/m3.

Tym, co czyni poliuretan zamknięto komórkowy gorszym od wełny, jest zdolność tłumienia dźwięków. Pod względem izolacyjności akustycznej ciężka wełna o włóknistej strukturze lepiej daje sobie radę z dźwiękami zarówno powietrznymi, jak i uderzeniowymi, chodź w tym przypadku znakomitą dla niej konkurencją jest PUR otwarto komórkowy. Poliuretany zamknięto komórkowe świetnie sprawdzają się jako izolacja termiczna, natomiast otwarto komórkowe tłumią dźwięki uderzeniowe oraz fale akustyczne w zakresie częstotliwości słyszalnych.

Poliuretan praktycznie nie ma więcej wad, chyba że uznamy za nie wciąż wysoką cenę, utrzymujące się kłopoty z dostępnością tego materiału w całym kraju lub jego niedostateczną znajomość wśród architektów, inwestorów i wykonawców (choć trzeba przyznać, że świadomość inwestorów z roku na rok jest coraz większa, co można zaobserwować na różnego rodzaju targach budowlanych).

Tabela. Porównanie grubości izolacji cieplnej z różnych materiałów, niezbędnej do uzyskania współczynnika przewodzenia ciepła U na poziomie 0,2 W/(m2·K).