2021-03-29 06:16:35 
Różnice techniczne między cegłą klinkierową, a elewacyjną
Cegieł elewacyjnych można użyć jako warstwę zewnętrzną ścian nośnych budynku. Do grupy cegieł elewacyjnych zalicza się cegły klinkierowe. Wyróżnia je przede wszystkim niska nasiąkliwość oraz wysoka wytrzymałość mechaniczna.
Słowo klinkier wywodzi się od holenderskiego „klinken”, co oznacza „dzwonić”. Cegły klinkierowe wydają bowiem podczas uderzania cegieł o siebie charakterystyczny, metaliczny dźwięk świadczący o ich twardości.
Wyodrębnienie klinkieru ze względu na parametry techniczne zawdzięczamy poprzedniej nieobowiązującej już Polskiej Normie PN-B-12061:1996 „Wyroby budowlane ceramiczne. Cegły i kształtki elewacyjne”.
Na jej podstawie różnica w wymaganiach dla cegieł klinkierowych i innych cegieł elewacyjnych polegała na niższej nasiąkliwości (do 6%) i dużej wytrzymałości na ściskanie (minimalna klasa to 25).
Aktualnie obowiązująca, europejska norma dotycząca tych cegieł PN-EN 771-1 "Wymagania dotyczące elementów murowych – Część 1: Elementy murowe ceramiczne" dotyczy wszystkich ceramicznych elementów murowych - cegieł i pustaków.
Zawiera podział na elementy ceramiczne do murów zabezpieczanych i niezabezpieczanych, czyli właśnie z cegieł elewacyjnych, natomiast nie ma w niej już rozróżnienia i definicji cegieł elewacyjnych oraz klinkierowych.
Jednak znany z przeszłości umowny podział nadal funkcjonuje w polskiej literaturze fachowej i świadomości inwestorów oraz wykonawców.
Uznaje się więc, że cegła klinkierowa to ta, która charakteryzuje się niską nasiąkliwością czyli ≤ 6%, dużą wytrzymałością mechaniczną oraz wyjątkową odpornością na surowe warunki atmosferyczne.
Kiedy użyć cegły klinkierowej, a kiedy elewacyjnej?
Nasiąkliwość standardowych cegieł elewacyjnych mieści się w przedziale od ≤ 6% do ≤20%. Takie parametry dają nam gwarancję, że cegły mogą być stosowane zarówno na elewacjach jak i elementach małej architektury ogrodowej czy wewnątrz domu.
Są w zupełności wystarczające, by stosować je na elewacjach budynków w każdych normalnych warunkach. Tam, gdzie nie występuje bezpośredni kontakt elewacji z wodą, nie ma konieczności stosowania cegieł o niższej nasiąkliwości.
Niższa nasiąkliwość cegieł klinkierowych powoduje, że są one bardziej odporne od cegieł elewacyjnych o wyższej nasiąkliwości na bezpośrednie działanie wody, czyli na stały kontakt cegły z wodą, który ma miejsce tylko w budownictwie hydrotechnicznym (kanałach, nabrzeżach rzek, przepompowniach i w podobnych ekstremalnych warunkach).
Dzięki niskiej nasiąkliwości i twardości cegły klinkierowe są mniej podatne na przebarwienia czy porastanie glonów, dlatego polecane są na tego rodzaju inwestycje.
Każdorazowo po wymaganych parametrach cegieł decyduje architekt na podstawie m. in. analizy warunków stosowania.
W ofercie Terca znajdują się cegły pełne, których nasiąkliwość wynosi nawet ≤ 4% . To sprawia, że mogą być i są stosowane w budownictwie hydrotechnicznym oraz wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z bezpośrednim działaniem wody na cegły. Przykładem takiej realizacji jest budowa kanału rzeki Raduni w Gdańsku.
źródło i zdjęcia: Wienerberger
Komentarze