2017-05-22 10:54:31 
Po kilkunastu latach od pojawienia się pierwszych szczelnych okien wprowadzono uregulowania prawne dotyczące nawiewników, obowiązujące w budynkach nowo projektowanych oraz poddawanych przebudowie, rozbudowie, nadbudowie czy zmianie sposobu użytkowania. Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami, nowo produkowane okna powinny być bardzo szczelne, a odpowiedzialność za dostarczenie powietrza została przeniesiona na inne urządzania, będące elementem instalacji wentylacyjnej.
W przypadku zastosowania w pomieszczeniach wentylacji grawitacyjnej lub wentylacji mechanicznej wywiewnej, dopływ powietrza zewnętrznego w ilości niezbędnej dla potrzeb wentylacyjnych, należy zapewnić przez urządzenia nawiewne (nawiewniki) umieszczane w oknach, drzwiach balkonowych lub w innych częściach przegród zewnętrznych. W przypadku wentylacji mechanicznej nawiewnej lub nawiewno-wywiewnej (np. rekuperacja) powietrze dostarczane jest przez urządzenie mechaniczne - wentylator nawiewny.
Fot. 1.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z 6 listopada 2008 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i budynkach użyteczności publicznej, współczynnik infiltracji powietrza dla otwieranych okien i drzwi balkonowych powinien wynosić nie więcej niż 0,3 m3/(m·h·daPa2/3).
Współczynnik infiltracji powietrza „a” to ilość powietrza, jaka przenika w ciągu godziny przez 1 metr szczeliny okna lub drzwi balkonowych, przy różnicy ciśnień 1 daPa. Określając szczelność okien, zamiennie podaje się wartość współczynnika „a” dla okna lub klasę przepuszczalności powietrza dla okna.
Każde urządzenie nazywane nawiewnikiem, wprowadzone do sprzedaży na rynku polskim, musi spełniać określone kryteria, zgodne z wymogami określonymi w Normie Polskiej PN-B-03430:1983 wraz ze zmianą Az3:2000 „Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej – Wymagania”. Badając nawiewniki okienne, analizuje się przede wszystkim strumień objętości powietrza przepływającego przez całkowicie otwarty nawiewnik (przy różnicy ciśnienia po obu jego stronach 10 Pa). Maksymalna wartość przepływu powinna wynosić odpowiednio:
- od 20 do 50 m3/h - dla wentylacji grawitacyjnej,
- od 15 do 30 m3/h - dla wentylacji mechanicznej wywiewnej.
Fot. 2.
Drugim istotnym wymaganiem jest stopień szczelności nawiewnika w pozycji zamkniętej. Minimalny przepływ powietrza powinien wynosić 20-30% wydajności maksymalnej danego nawiewnika. Urządzenie nie może być więc w pełni szczelne, co jest zgodne z podstawową ideą nawiewnika, który ma zawsze dostarczać powietrze, a regulowana w zależności od aktualnych potrzeb powinna być tylko wielkość strumienia.
Ponadto badając nawiewniki higrosterowane, należy przeprowadzić dwa dodatkowe badania określone w Normie Europejskiej EN 1314109, cz. 9, które analizują wpływ temperatury i wilgotności względnej na działanie nawiewnika. Badanie pierwsze, metodą izotermiczną, zakłada, że temperatura zewnętrzna i wewnętrzna oraz wilgotność względna zewnętrzna pozostają stałe, natomiast zmianie ulega poziom wilgotności względnej wewnętrznej.
Druga metoda zakłada, że wilgotność względna zewnętrzna oraz temperatura wewnętrzna są stałe, natomiast zmienia się wartość temperatury zewnętrznej i poziomu wilgotności względnej wewnątrz pomieszczenia. Warunki panujące przy badaniu drugą metodą odzwierciedlają rzeczywiste otoczenie, w którym funkcjonuje zamontowany w oknie nawiewnik.
autor: Monika Łastowska
oprac.: Agnieszka Zygmunt
zdjęcia: E. Rosłaniec, Brevis
Komentarze