Koncept kompleksu basenów olimpijskich w Londynie z parabolicznym dachem został przygotowany przez słynną architekt Zahę Hadid, która znana jest z projektowania bardzo futurystycznych i nowoczesnych budynków.
Jak twierdzi autorka projektu, inspiracją to stworzenia falistego pokrycia była pobliska rzeka. Spoglądając na obiekt z góry można mieć wrażenie, że jest on jeziorem. Jednak niektórzy projektanci doszukują się tutaj innej symboliki. Paraboliczny kształt dachu londyńskiego kompleksu basenów kojarzy im się z wysportowanym ciałem pływaka w stroju kąpielowym.
Niezależnie od opinii różnych architektów, należy przyznać, że projekt przygotowany przez Zahę Hadid jest niezwykle interesujący. Długość dachu wynosi 160 m. Końce połaci w tej płaszczyźnie opadają swobodnie w kierunku ziemi, lecz jej nie dotykają. Natomiast pozostałe dwa końce dachu, których rozpiętość wynosi 90 m, skierowane są ku górze. Dzięki temu łagodnie nachodzą one na trybuny, stanowiąc tym samym odpowiednie schronienie dla widzów przed deszczem i słońcem.
Masywna konstrukcja dachowa składa się z ogromnych stalowych kratownic. Oparte zostały one na zaledwie trzech solidnych podporach, do budowy których użyto 20 tys. ton betonu. Poszycie natomiast wykonano z aluminiowej blachy.
Do montażu sufitu użyto jednocześnie wielu ruchomych podestów do prac na wysokościach. Operacja ta była jednym z trudniejszych etapów robót budowlanych. Wszystkie elementy sufitu musiały być bowiem dopasowane do siebie z wielką precyzją i dokładnością.
Ciekawostką może być fakt, że większa część trybun, których pojemność wynosi 17,5 tys. widzów, zostanie po igrzyskach zdemontowana. W ten sposób, olimpijski kompleks basenów stanie się zwykłą miejską pływalnią. Mimo tak znacznej modernizacji obiektu, rozległa konstrukcja dachowa nadal będzie harmonijnie komponowała się z bryłą budynku. Wszystko to dzięki parabolicznej płaszczyźnie połaci.
źródła: zaha-hadid.com, discovery.com, e-architect.co.uk
zdjęcia: Olympic Delivery Authority, Hufton + Crow
Komentarze