Właściwości i zasady układania płyt tarasowych Trawertyn

Płyty Trawertyn to modny i efektowny materiał nawierzchniowy do zastosowania na prywatnych posesjach i w miejscach publicznych. Trawertyn to szczególne płyty tarasowe w ofercie firmy Libet. Uwagę przyciągają ich smukły, prostokątny kształt oraz porowata faktura odwzorowująca strukturę i rysunek naturalnego trawertynu. Produkt ten, podczas układania nawierzchni, wymaga wyjątkowej staranności, a przede wszystkim selekcji i dokładnego pasowania płyt.

Płyty tarasowe Trawertyn z linii Libet Impressio mają dwie cechy charakterystyczne, które od razu wyróżniają je wśród produktów oferowanych przez firmę Libet. Są to niestandardowe wymiary (20x80x5 cm) oraz faktura typowa dla naturalnego trawertynu.

Smukły kształt wydłużonego prostokąta wizualnie upodobnia płyty Trawertyn do paneli podłogowych, mówi Tomasz Kopyra z firmy Libet. Całej nawierzchni  natomiast nadaje specyficzny wygląd i rytm.

Faktura płyt odwzorowuje rysunek i strukturę kamienia, przez co jest jednocześnie naturalna i oryginalna. Również dostępne kolory: kredowy (bianco), beżowy (beige) oraz ciemnoszary (grigo), są reprezentatywne dla prawdziwego trawertynu i wpisują się w paletę odcieni ziemi.

Płyty tarasowe Trawertyn w technologii wet-cast

O niektórych właściwościach płyt tarasowych Trawertyn, ale także zasadach wykonywania nawierzchni  przesądza technologia ich produkcji. Wytwarzane są metodą wet-cast, czyli odlewane z mokrego betonu. Po wyschnięciu poszczególnych elementów mogą wystąpić kilkumilimetrowe  różnice w ich wymiarach, głównie wysokości i długości.

Dopuszczalna minimalna wysokość dla płyt Trawertyn wynosi 4,5 cm, a maksymalna 5,5 cm, wyjaśnia Kopyra. Różnica 1 cm ma już znaczenie przy brukowaniu powierzchni, dodaje ekspert.

Z drugiej strony, przy zastosowaniu precyzyjnych form odlewniczych, możliwym staje się doskonałe odwzorowanie wybranej faktury. Właśnie dlatego płyty firmy Libet tak idealnie upodabniają się do trawertynu występującego w naturalnym środowisku, a ich satynowa powierzchnia jest przyjemnie ciepła i delikatna. Po ułożeniu warto ją zabezpieczyć odpowiednim impregnatem, co zwiększy odporność płyt na wnikanie wody, działanie tłuszczów i olejów oraz będzie chroniło je przed wszelkimi zabrudzeniami.

Należy też pamiętać, że do układania, jak i wykańczania płyt produkowanych w technologii wet-cast nie używa się urządzeń i maszyn wibrujących. Czynności te wykonywane są zawsze ręcznie z użyciem gumowego młotka do dobijania poszczególnych elementów i na bieżąco korygowanej warstwy podsypki.

Selekcjonowanie i pasowanie płyt tarasowych Trawertyn

Aby nawierzchnia z płyt Trawertyn stała się tak wyjątkowa jak sam produkt, niezbędne jest zachowanie szczególnej staranności i dokładności przy jej układaniu. Podbudowę przygotowuje się podobnie jak w przypadku innych płyt i kostek brukowych. Wykonana zgodnie ze sztuką zapewni sztywność i stabilność, tak ze względu na obciążenia, jak również zmienne warunki atmosferyczne.

Istota układania płyt Trawertyn tkwi w odpowiednim ich doborze, a następnie spasowaniu z zachowaniem jednakowych dystansów między poszczególnymi płytami, podkreśla Kopyra.

Selekcja płyt jest związana z mogącymi wystąpić niuansami kolorystycznymi. W tym celu zalecane jest rozłożenie wszystkich płyt z palety i takie ich uszeregowanie, aby zachowana została płynność barwy, a przejścia tonalne były jak najbardziej łagodne. Przestrzeganie tej zasady pozwoli na uzyskania najlepszych efektów kolorystycznych i wydobycie z nich autentycznego piękna.

Płyty tarasowe Trawertyn muszą być spasowane także pod względem grubości. Tolerancja wymiarów bezpośrednio obok siebie ułożonych elementów do 1 cm może negatywnie wpływać na odbiór estetyczny i walory użytkowe nawierzchni. Taka różnica nie tylko widoczna jest na pierwszy rzut oka, ale i wyczuwana pod stopami.

Z tego też względu, Libet jako producent, zaleca układanie nawierzchni z płyt Trawertyn z zachowaniem jednakowych dystansów, wynoszących 7-15 mm, mówi Kopyra. Zbyt ciasne ułożenie płyt, podczas eksploatacji może doprowadzić do wyszczerbień, odprysków, a nawet pęknięć materiału. Natomiast układanie na styk zawsze obarczone jest ryzykiem nierównej płaszczyzny i niekorzystnego efektu finalnego.

źródło i zdjęcie: Libet