2021-08-11 15:12:45 
Doraźna i trwała ochrona przed zalaniem
Ocena potencjalnych zagrożeń przenikania dużej masy wody na nasz teren będzie podstawą do dopasowania odpowiednich działań zapobiegawczych, w czym w znacznym stopniu pomoże analiza przypadków, które ewentualnie zdarzały się w przeszłości. Najczęściej zagrożone są pomieszczenia poniżej poziomu terenu – podziemne garaże, piwnice. Tam powinniśmy przede wszystkim zastosować odpowiednie zabezpieczenia.
Woda na posesję najczęściej przedostaje się „trasą wjazdową” (przez bramę, furtkę) gdzie nie napotyka żadnych przeszkód, oczywiście, jeśli ogrodzenie jest na dostatecznie wysokiej podmurówce. Prostym zabezpieczeniem w takich miejscach będzie (w stanach spodziewanego zagrożenia) utworzenie bariery np. z desek, blachy czy worków z piaskiem. Podobny sposób zabezpieczamy szczyt zjazdu do garażu, a w kanale odwodnieniowym umieszczamy wydajną pompę. Docelowo warto utworzyć tam miejscowe stałe progi lub garby, których szczyt znajdzie się powyżej poziomu możliwego spływu wody.
Potencjale zagrożenie stwarza też zewnętrzna instalacja kanalizacyjna i jako ochronę przed zalaniem, tworzy się - w pewnej odległości wokół zbiornika czy studzienki - wał ziemny, który zapobiegnie rozlaniu się wody po całej działce. W uzasadnionych sytuacjach można też utworzyć miejscowy, ziemny zbiornik retencyjny, do którego można będzie odprowadzić również wodę z własnego orynnowania.
Jak wygląda proces usuwania skutków zalania?
Zakres koniecznych prac, gdy doszło już do zalania, w każdym przypadku wymaga indywidualnego postępowania z uwzględnieniem rodzaju zawilgoconych materiałów, struktury ścian i podłóg, stopnia nawodnienia, czasu oddziaływania wody. Niemniej zawsze harmonogram działań będzie podobny:
- usunięcie wody i zniszczonych elementów
- dezynfekcję wstępną
- osuszenie konstrukcji
- dezynfekcję końcową
- naprawę uszkodzonych powierzchni.
Zalanie znacznej części budynku, to nie tylko zniszczenia obejmujące elementy wykończeniowe i wyposażenie, ale również uszkodzenia dotyczące samej konstrukcji obiektu. W każdym przypadku dochodzi bowiem do mniejszego bądź większego zawilgocenia ścian i stropów, a niekiedy może wystąpić również naruszenie stabilności konstrukcji. W każdym przypadku konieczne więc będzie przynajmniej osuszenie przegród budowlanych, a także ich dezynfekcja niszcząca m.in. bakterie chorobotwórcze niesione przez wodę oraz chroniąca przed wtórnym rozwojem grzybów i pleśni.
Usuwanie wody z lokalu
Zależnie od warunków lokalnych odwodnienie z zalanej powierzchni realizuje się poprzez zapewnienie np. samospływu, ale najczęściej konieczne będzie odpompowanie wody i oczywiście muszą istnieć warunki do miejscowego odprowadzenia wody (kanalizacja, rowy melioracyjne, naturalne cieki wodne). Do tego celu w warunkach amatorskich wykorzystuje się pompy zanurzeniowe do wody brudnej połączone z wężem o możliwie dużej średnicy. Umożliwiają one zebranie wody niemal do poziomu podłoża, a jej pozostałości można zebrać np. szuflą do śniegu lub odkurzaczem do pracy na mokro. Przy znacznych podtopionych powierzchniach skuteczne i szybkie odwodnienie zapewni sprzęt profesjonalny w postaci spalinowych motopomp samozasysających lub pływających. Oprócz usunięcia wody poważny problem może sprawiać pozbycie się naniesionego szlamu jak i innych zanieczyszczeń organicznych np. z zalanego szamba i w takich przypadkach konieczne będzie ich usunięcie przez beczkowóz przystosowany do zasysania nieczystości płynnych.
Wstępna dezynfekcja zalanego obiektu
Ten zabieg powinien być przeprowadzony w każdym przypadku zalania wodą spływającą po gruncie, a jego zadaniem jest przede wszystkim neutralizacja zagrożeń epidemiologicznych spowodowanych bakteriami zawartymi w wodzie zalewowej, które mogą pochodzą z wypłukiwanych zbiorników nieczystości, składowisk odpadów komunalnych czy rozkładu gnilnego substancji organicznych. Rozwojowi bakterii sprzyja wysoka temperatura powietrza - dezynfekcję należy przeprowadzić jak najprędzej po ustąpieniu wody.
Podstawowym środkiem dezynfekcyjnym są różnego rodzaju preparaty zawierające chlor - zarówno specjalistyczne jak i ogólnie dostępne środki chemii gospodarczej wykorzystywane np. do odkażania toalet. Najwygodniej nanosić je przy użyciu opryskiwaczy np. ogrodniczych lub przy użyciu myjek wysokociśnieniowych, które jednocześnie usuną naniesione osady. Stężenie preparatów dezynfekcyjnych, czas dezynfekcji oraz środki ochrony osobistej przy ich aplikacji zawarte są w instrukcjach stosowania podanych przez producentów.
Jak osuszyć przegrody?
Dobór metody osuszania oraz czas jej trwania zależeć będą od rodzaju znajdującego się w dyspozycji sprzętu jak i materiału, z jakiego zbudowane są przegrody. Przed osuszeniem należy usunąć wszelkie kruszące się i odpadające tynki, wylewki a także zapewnić dostęp do kanałów instalacyjnych i miejsc pod osłonami utrudniającymi odparowanie wilgoci. Najskuteczniejszą metodą, a jednocześnie bezpieczną dla zawilgoconych materiałów jest osuszanie przy pomocy agregatów kondensacyjnych czy nawet przenośnych klimatyzatorów. Osuszanie następuje w wyniku odparowywania wilgoci z murów dzięki cyrkulacji suchego powietrza przy nieznacznym wzroście temperatury w pomieszczeniach.
Inny sposób to zastosowanie nagrzewnic wentylatorowych, przy czym temperatura w pomieszczeniach podczas osuszania nie powinna przekraczać 35 st C. Szczególnie trudne do osuszenia są mury zbudowane z betonu komórkowego, zwłaszcza jeśli zostały od zewnątrz ocieplone styropianem. Charakteryzują się one wysoka nasiąkliwością, a przy tym niewielką zdolnością do podciągania kapilarnego co sprawia, że wilgoć utrzymuje się przez długi czas w głębszych warstwach ściany. W skrajnych przypadkach może zachodzić konieczność przeprowadzenia wgłębnego osuszania poprzez nawiercone otwory połączone z systemem wentylacyjno-grzewczym. Podczas usuwania wilgoci nie można też zapomnieć o zamkniętych, bezodpływowych miejscach, gdzie woda może utrzymywać się przez długi czas. Przed rozpoczęciem dalszych prac remontowych wilgotność przegród nie powinna przekraczać 5%, a ostateczne wykończenie można rozpocząć, gdy spadnie do poziomu poniżej 3%.
Zapobieganie występowaniu grzybów
Osuszenie ścian i stropów nie gwarantuje jednak, że w wyniku zalania z czasem nie dojdzie do rozwoju grzybów i pleśni, gdyż ich zarodniki mogą przetrwać przez dłuższy czas i uaktywnić się choćby przy wzroście wilgotności powietrza. Konieczne wiec będzie przeprowadzenie zabiegów niszczących je poprzez zastosowanie fungicydów o długim okresie oddziaływania. Łatwą i stosunkowo tanią metodą odgrzybiania, a także dezynfekcji i usunięcia zapachu stęchlizny jest ozonowanie. Ozonowanie nie powoduje żadnych skutków ubocznych, nie pozostawia substancji toksycznych i dodatkowo jest wytwórcą czystego tlenu. Parametry ozonowania - stężenia oraz czas - dobiera się indywidualnie, zależnie od skażenia i kubatury pomieszczenia.
Z reguły konieczne jest również zastosowanie chemicznych środków grzybobójczych nakładanych pędzlem na podłoża. Ze względu na ich toksyczność preparaty te mogą być stosowane w dwóch formach - jako powłoki nakładane na surowy mur i następnie tynkowane lub aplikowane na tynku pod powłoki malarskie. Jeśli tynk dobrze trzyma się podłoża i nie ma wyraźnych oznak zagrzybienia, profilaktycznie można zastosować preparat przeznaczony pod powłoki malarskie.
Czy warto stosować tynki renowacyjne?
Wilgotne ściany to nie tylko zagrożenie rozwojem grzybów i pleśni, ale również możliwością krystalizacji soli zawartych w materiałach budowlanych. Przy długotrwałym zawilgoceniu murów pokrywające je tynki często ulegają odspojeniu i kruszą się, konieczne więc będzie ich skucie i nałożenie nowej wyprawy tynkarskiej. Na podłożach porowatych z utrzymującym się wysokim zawilgoceniem zamiast standardowych pokryć, powinny być nakładane specjalne tynki renowacyjne.
Działanie tynków renowacyjnych polega na tym, że z jednej strony zostaje zachowana określona zdolność podciągania kapilarnego, z drugiej strony podwyższona zostaje jego porowatość w celu poprawy zdolności do szybkiego wysychania i jednocześnie magazynowania w swoim wnętrzu krystalizujących soli. W tynkach renowacyjnych objętość porów w świeżej zaprawie przygotowanej do użycia wynosić co najmniej 25% jej objętości, a w związanej zaprawie nie może być mniejsza niż 40%, a kapilarne podciąganie regulowane jest przez wprowadzenie hydrofobizujących dodatków modyfikujących. Dzięki temu woda zawierająca sole jest przejmowana przez tynk na głębokość jedynie paru milimetrów, a następnie odparowuje wewnątrz tynku, który pozostaje suchy.
Redakcja BudownicwaB2B
Fot. Remmers/Noxan/Flop System/Schülke/Dambat/Depositphotos
Komentarze