Ciepły strop nad najwyższą kondygnacją

Jakie wymagania stawiamy warstwom układanym na stropie?

Ocieplenie stropu nad najwyższą kondygnacją, pod względem wymagań wynikających z fizyki budowli, działa podobnie jak ocieplenie połaci dachowej. Wybór odpowiednich warstw ociepleniowych zależy od rodzaju konstrukcji stropu – czy jest to konstrukcja drewniana, czy żelbetowa. Częstym błędem jest ograniczanie ocieplenia tylko do samego dachu, co prowadzi do strat ciepła i może powodować problemy z wilgocią na nieużytkowym strychu.

Nad ocieplonym stropem należy zapewnić odpowiednią wentylację, która pozwoli na odprowadzenie wilgoci powstającej wskutek kondensacji pary wodnej, np. na spodniej stronie poszycia, oraz w przypadku niewielkich nieszczelności w pokryciu dachowym lub topnienia nawiewanego śniegu.

Jeżeli dach nie posiada pełnego poszycia z warstwą hydroizolacyjną, takiego jak deskowanie przykryte papą, to pod pokryciem dachowym, które charakteryzuje się względną szczelnością, jak np. dachówka, powinna znajdować się folia wstępnego krycia (FWK). Jest to szczególnie ważne przy mniejszych kątach nachylenia połaci. FWK zabezpiecza przed przeciekami, jednocześnie umożliwiając wentylację strychu.

Innowacyjna membrana wysokoparoprzepuszczalna MPFort 2F, która zapewnia prawidłową cyrkulację powietrza na poddaszu i chorni izolację termiczną przed zawilgoceniem fot.  Marma Polskie Folie

Wentylację dachu, w zależności od jego kształtu i rodzaju pokrycia, można zapewnić na kilka sposobów. Możliwości te obejmują między innymi otwory wentylacyjne w ścianach szczytowych, kominki wentylacyjne zamontowane w poszyciu oraz wentylację kalenicową.

Wełna mineralna do ocieplenia dachu od strony poddasza

Najczęściej wybieranym materiałem do ocieplenia jest wełna mineralna, która doskonale wypełnia konstrukcje drewniane i nie sprzyja zasiedlaniu się gryzoni czy ptaków. Alternatywnie można użyć styropianu, jednak wymaga on wykonania szczelnej warstwy w postaci betonowej wylewki, co znacznie zwiększa obciążenie konstrukcji stropu.

Aby zapewnić skuteczną termoizolację, grubość warstwy ociepleniowej powinna być możliwie jak największa. Minimalnie zaleca się co najmniej 25 cm materiału o średniej przewodności cieplnej wynoszącej około 0,035 W/mK.

Dwa rodzaje folii dla zabezpieczenia izolacji z wełny na poddaszu

Ze względu na wysoką paroprzepuszczalność wełny mineralnej, niezbędne jest zabezpieczenie jej przed kondensacją pary wodnej. W tym celu należy od wewnętrznej strony pomieszczenia zastosować skuteczną izolację paroszczelną.

Montaż folii paroizolacyjnej Delta Reflex (z warstwą refleksyjną) na poddaszu. fot. Dorken

Od strony zewnętrznej (na strychu) wełna mineralna powinna być zabezpieczona folią paroprzepuszczalną, tzw. wiatroizolacją, o wysokiej paroprzepuszczalności - co najmniej 3000 g/m²/24h. Jej zastosowanie chroni przed zawilgoceniem wełny w przypadku przecieków z dachu, a także zapobiega pyleniu i umożliwia odparowanie wilgoci, jeśli dojdzie do uszkodzenia paroizolacji i miejscowego zawilgocenia ocieplenia.

Podłogę na takim strychu zazwyczaj wykonuje się z desek lub płyt drewnopochodnych układanych na legarach. Sposób wykończenia podłogi powinien być dostosowany do częstotliwości i sposobu użytkowania tej przestrzeni, przy czym należy unikać szczelnych pokryć, takich jak wykładziny PCV.

Jak układać ocieplenie na stropach drewnianych?

Konstrukcja stropów drewnianych może składać się z belek o dużym przekroju, rozmieszczonych co 90-120 cm, lub z żeber o przekroju 4-5 x 15 cm, rozstawionych co 50-60 cm. W obu przypadkach sposób ocieplenia stropu oraz ułożenie podłogi umożliwiającej gospodarcze wykorzystanie strychu będą podobne. Różnice będą dotyczyły jedynie przekrojów i odległości między legarami podtrzymującymi poszycie podłogowe na poddaszu.

Ze względu na wymaganą grubość ocieplenia, która powinna wynosić co najmniej 25 cm, często konieczne jest odpowiednie zwiększenie wysokości konstrukcji stropu, zależnie od wymiarów elementów nośnych. Można to osiągnąć poprzez obniżenie pokrycia sufitu lub podwyższenie stropu od strony strychu, w zależności od planowanego sposobu wykończenia sufitu i wysokości pomieszczeń na poddaszu.

Podczas wykańczania stropu płytami gipsowo-kartonowymi mocowanymi do rusztu i wieszaków, grubość "dyspozycyjna" stropu zwiększa się o co najmniej 5-10 cm. Ta dodatkowa przestrzeń pozwala na ułożenie dodatkowej warstwy izolacji termicznej, co znacząco poprawia właściwości termoizolacyjne konstrukcji.

Ocieplenie stropów drewnianych

Do ocieplania stropów drewnianych najczęściej używa się lekkiej wełny mineralnej o masie objętościowej do 20 kg/m³. Jej duża sprężystość umożliwia łatwe dopasowanie do nierówności konstrukcji stropu, a jej niewielki ciężar nie wywiera nadmiernego nacisku na pokrycie sufitu.

W zależności od rozstawu i wysokości konstrukcji stropowej, stosuje się maty rolowane, które układa się w jednej lub dwóch warstwach.

Przykładowy układ warstw stropu drewnianego z izolacją z wełny mineralnej i podłogą pływającą (poddasze użytkowe). fot. ISOVER

Jeśli konstrukcja stropu od strony pomieszczenia jest zamknięta poszyciem z płyt OSB pełniących funkcję usztywniającą, można łatwo wypełnić strop materiałem izolacyjnym. W innych przypadkach warto zamocować od dołu konstrukcji stropowej sznurek naciągnięty w zygzaki, co ułatwi układanie izolacji termicznej i zapobiegnie jej wypadaniu. Alternatywnie, ocieplenie można układać po zamontowaniu rusztu, jeśli sufit będzie wykończony płytami gipsowo-kartonowymi.

Pasy termoizolacji przycinamy na szerokość około 2 cm większą niż rozstaw elementów konstrukcyjnych, aby szczelnie wypełniły wszystkie zakamarki. Gdy pokrycie sufitu jest mocowane na wieszakach i ruszcie metalowym, ocieplenie układamy w dwóch warstwach: najpierw do poziomu dolnych powierzchni belek, a następnie drugą warstwę między nimi.

Wełnę mineralną od strony pomieszczenia osłaniamy folią paroprzepuszczalną, którą umieszczamy bezpośrednio pod pokryciem sufitu. Przy montażu płyt gipsowo-kartonowych, folię przymocowujemy do rusztu, przyklejając ją taśmą dwustronnie klejącą od spodu profili i szczelnie łącząc na zakładkach.

Kolejny etap prac przy ocieplaniu stropu drewnianego obejmuje montaż wiatroizolacji oraz pokrycia podłogowego. Jeśli cała grubość ocieplenia mieści się w przekroju stropu, folię paroprzepuszczalną (wiatroizolację) można przymocować bezpośrednio do belek stropowych. Folię należy dobrze naprężyć, a najwygodniej zamocować ją przy użyciu zszywacza tapicerskiego.

Po zamocowaniu folii trzeba utworzyć pustkę powietrzną pod pokryciem podłogowym. Powstaje ona dzięki listwom o grubości 2-3 cm, przybitym wzdłuż belek stropowych. Jeśli rozstaw belek nie przekracza 90-100 cm, pokrycie podłogowe można mocować bezpośrednio na tych listwach. W przypadku większych odległości konieczne będzie zamocowanie legarów prostopadłych do belek.

Takie rozwiązanie stosuje się również wtedy, gdy warstwa ocieplenia między belkami jest zbyt cienka i konieczne jest zwiększenie grubości stropu od strony strychu. Do legarów można użyć desek o grubości 4-5 cm i szerokości do 10 cm, ustawionych na sztorc. Mocowanie do stropu najlepiej wykonać za pomocą stalowych łączników ciesielskich (kątowników), przybijanych naprzemiennie z jednej i drugiej strony, z rozstawem legarów nie większym niż 60 cm.

Na zamocowanych legarach układa się wiatroizolację oraz listwy dystansowe, podobnie jak przy mocowaniu bezpośrednio do belek. Jako pokrycie podłogowe można użyć desek łączonych na pióro i wpust o grubości 25-30 mm lub płyt OSB o grubości 22-25 mm, pamiętając o możliwości wniesienia materiałów na strych przez otwór wejściowy w stropie.

Ocieplenie na stropie żelbetowym

Efektywne ocieplenie stropu możliwe jest jedynie od strony strychu, co zmniejszy jego wysokość użytkową o co najmniej 30 cm. Przed przystąpieniem do ocieplania, surową powierzchnię stropu należy wyrównać poprzez skucie wystających elementów betonu i wypełnienie większych zagłębień.

Pod warstwą ocieplenia konieczne jest ułożenie folii paroizolacyjnej, która powinna szczelnie pokrywać strop. Połączenia poszczególnych pasów folii muszą nachodzić na siebie na około 10 cm, aby zapewnić odpowiednią izolację.

Styropiany dedykowane do wykonywania izolacji termicznych stropów i stropodachów. fot. Termo Organika

Stropy żelbetowe charakteryzują się zazwyczaj wystarczającą nośnością, co pozwala na dodatkowe obciążenie betonowym jastrychem tworzącym podłogę na strychu. W takim przypadku do ocieplenia najlepiej użyć płyt styropianowych EPS 100, układając je w dwóch warstwach z przesunięciem styków.

Betonowy jastrych powinien mieć minimalną grubość 4 cm, a dla zwiększenia trwałości warto zastosować siatkę przeciwprężną, która zapobiegnie pęknięciom. Zatarty na gładko jastrych należy pomalować przynajmniej farbą do betonu, aby zapobiec jego pyleniu.

Autor: Redakcja BudownicwoB2B.pl

Opracowanie: Aleksander Rembisz

Zdjęcia: portal budujemydom.pl (zdjęcie główne) Dorken, Termo Organika, URSA, ISOVER

Film: URSA