Nowe ocieplenie na starym

Przy renowacji istniejących ociepleń liczba łączników nie powinna być mniejsza niż 6 sztuk/m2. Decyzja o ich ilości i rozmieszczeniu należy do projektanta. Łącznik do mocowania nowego ocieplenia trzeba montować w taki sposób, aby przeszedł przez wszystkie warstwy nowego i starego ocieplenia (najlepiej w miejscach, gdzie pod płytami termoizolacyjnymi znajduje się klej) oraz został właściwie zakotwiony w podłożu. Głębokość zakotwienia łączników ustala się na podstawie Aprobaty Technicznej łącznika oraz klasyfikacji podłoża, określonego podczas odkrywek.

Wymagania dla łączników mechanicznych stosowanych do mocowania nowego ocieplenia na istniejących ociepleniach, sformułowane w zaleceniach SSO, są następujące:

Budowa: korpus tworzywowy i trzpień stalowy wkręcany.
Potocznie nazywany łącznikiem wkręcanym. Obecnie to najpewniejsze dostępne na rynku mocowanie mechaniczne, które zapewnia najwyższe bezpieczeństwo termoizolacji mocowanych do fasad w kolejnych latach eksploatacji budynku, niezależnie od wpływów sił ssania i parcia wiatru czy zmiennych oddziaływań temperatury w krótkim czasie. Dobre parametry wytrzymałościowe łącznika pozwalają zarówno na pewne i bezproblemowe domocowanie istniejącej izolacji, jak i mocowanie nowo projektowanych systemów ETICS. Łącznik wkręcany umożliwia kontrolowany montaż izolacji, co w przypadku renowacji ociepleń zapewnia przeniesienie odpowiednio wysokich obciążeń, a ponadto ze stałą siłą dociśnie starą oraz nową izolację do podłoża, co zapewni bezpieczeństwo użytkowania na długie lata. Stalowa śruba pozwala na skuteczne zamocowanie wszystkich typowych izolacji.

Trzpień zabezpieczony antykorozyjnie lub w wersji nierdzewnej.
Ochrona antykorozyjna służy zabezpieczeniu przed ewentualnym wpływem wilgoci. W zależności od potrzeb i wymagań, dostępne są dwa alternatywne rozwiązania: ocynkowanie lub wersja nierdzewna. Dodatkową ochronę samego trzpienia może stanowić odpowiednio ukształtowana nasada łba, wykonana z tworzywa, która będzie zabezpieczała także przed punktowym mostkiem cieplnym.

Wymogiem obecnych czasów, w przypadku stosowania mocowań mechanicznych, jest także eliminacja ewentualnych mostków termicznych, którą można zrealizować, stosując łączniki wkręcane z zagłębianym montażem (z użyciem systemowej zaślepki), czyli tzw. termodybli.

Łączniki przeznaczone do danych klas podłoży (A, B, C, D, E).
Kategorie użytkowania definiowane są w funkcji materiałów podłoża w następujący sposób:

• kategoria użytkowania A – łączniki do stosowania w betonie;
• kategoria użytkowania B – łączniki do stosowania w bloczkach ściennych (murowych) pełnych;
• kategoria użytkowania C – łączniki do stosowania w pustakach ściennych lub w cegle dziurawce;
• kategoria użytkowania D – łączniki do stosowania w betonie lekkim;
• kategoria użytkowania E – łączniki do stosowania w autoklawizowanym betonie komórkowym.

• Możliwe są kombinacje różnych kategorii użytkowania. Ponadto należy pamiętać, że najlepszy produkt wymaga odpowiedniej staranności instalacji, tj. przestrzegania zasad i warunków montażu, które wskazuje Aprobata Techniczna dla łączników, np. w tzw. gazobetonie (kategoria użytkowania E) stosować można wiercenie wyłącznie obrotowe

Łączniki muszą być identyfikowalne. Produkty powinny zawierać identyfikację producenta (nazwa, logo); informacje o klasach podłoży, do których są dopuszczone; a także oznaczenie głębokości strefy osadzania (zakotwienia) łącznika w podłożu. Powyższe zasady wynikają z zapisów w Europejskiej Aprobacie Technicznej producenta łączników oraz w Wytycznych do Europejskich Aprobat Technicznych ETAG 014.

Najczęściej stare ocieplenie pozostawia się w ścianach trójwarstwowych. Jego usunięcie jest bowiem praktycznie niemożliwe bez zniszczenia ścianki elewacyjnej. Ta ścianka jest ponadto świetnym podłożem dla płyt ociepleniowych (rys. SSO).

Punktowa przenikalność cieplna na trzpieniu łącznika nie może przekraczać 0,002 W/K. Wymagany parametr wskazany w Europejskiej Aprobacie Technicznej, wyznaczany jest doświadczalnie w oparciu o wytyczne EOTA TR 025 "Wykazanie współczynników przenikalności cieplnej łączników z tworzyw sztucznych do mocowania systemów izolacji cieplnej (WDVS)".

Sztywność talerzyka – nie mniej niż 0,6 kN/mm.
Łączniki o zbyt niskiej sztywności lub o sztywności nieznanej, tj. niezbadanej, nie gwarantują prawidłowego docisku materiału termoizolacyjnego do podłoża. Zbyt niska sztywność oznacza niebezpieczeństwo przeciągnięcia izolacji przez talerzyk łącznika. Parametr, który wskazuje Europejska Aprobata Techniczna, został wyznaczony w laboratorium w oparciu o wytyczne EOTA TR 026 „Wykazanie wytrzymałości talerzyków łączników z tworzyw sztucznych do mocowania systemów izolacji cieplnej (WDVS)”.

Średnica talerzyka – nie mniej niż 60 mm.
Standardowa średnica talerzyka dla łącznika do mocowania ociepleń wynosi 60 mm. W przypadku potrzeby jej zwiększenia należy zastosować odpowiednio dopasowane, dodatkowe systemowe talerzyki dociskowe (np. o średnicy 90 lub 110 mm), wyszczególnione w Aprobacie Technicznej dla łączników mechanicznych.
Europejskie Aprobaty Techniczne dla łączników do mocowania termoizolacji fasad wymagają przeprowadzenia szeregu złożonych badań i w przeciwieństwie do tradycyjnych Aprobat Technicznych (tzw. krajowych) wskazują dodatkowe parametry i rozwiązania, tj. punktowe przenikanie, sztywność talerzyka czy rozmieszczenie łączników od krawędzi i w osiach. Europejskie Aprobaty Techniczne dla mocowań mechanicznych potwierdzają ich najwyższą jakość i tylko takie rozwiązania można uznać za pewne i bezpieczne.

oprac. Agnieszka Zygmunt
zdjęcie główne: Baumit
rysunek i zdjęcie w tekście: SSO