- Od czego zależy wybór ścian i stropów?
- Jaką konstrukcję stropową wybrać?
- Jakie ściany postawić? - z podziałem na rodzaje konstrukcji
Od czego zależy wybór ścina i stropów?
Ściany zewnętrzne domu powinny sprostać wielu wymaganiom, nie tylko pod względem użytkowym, ale i wykonawczym. Dobór materiałów do ich budowy budzi najwięcej emocji wśród inwestorów i niemal każdy z nich zastanawia się, czy przewidziane w projekcie rozwiązanie spełni jego oczekiwania.
Oprócz wytrzymałości na obciążenia, od innych elementów budynku, ściany powinny zapewniać dobrą izolacyjność i akumulację ciepła, korzystny mikroklimat wewnątrz pomieszczeń, ochronę przed hałasem, a także umożliwiać pożądane wykończenie od strony zewnętrznej i wewnętrznej. Nie bez znaczenia jest również technologia ich wznoszenia, rzutująca na pracochłonność, organizację placu budowy czy potrzebne narzędzia i sprzęt.
Oczywiście ważne są również koszty budowy, choć różnice w wydatkach między poszczególnymi rodzajami ścian są niewielkie, a udział w całkowitych kosztach inwestycyjnych gotowego domu, nie przekracza kilkunastu procent.
Decydując się na zmianę konstrukcji ścian zewnętrznych musimy też pamiętać od dostosowaniu innych elementów domu – przede wszystkim dopasowania fundamentów do grubości ścian oraz wysokości pomieszczeń do wymiarów elementów ściennych.
Jaką konstrukcję stropową wybrać?
Dobór konstrukcji stropowej – oprócz koniecznych wymogów wytrzymałościowych – powinien uwzględniać również właściwości użytkowe i możliwości wykonawcze. Wszelkie zmiany i modyfikacje konstrukcji stropowej określonej w projekcie, powinny być zatwierdzone przez uprawnionego projektanta.
Pod względem użytkowym dobór konstrukcji stropowej ma wpływ na dopuszczalną jego rozpiętość, zdolność do tłumienia hałasu, odporność na zarysowania i pęknięcia. Zdolność do tłumienia hałasu (zwłaszcza dźwięków uderzeniowych) jest ściśle związana z masą powierzchniową stropu. Ciężkie konstrukcje zdecydowanie lepiej izolują akustycznie niż lekkie.
Natomiast możliwość pojawienia się pęknięć na suficie dotyczy przede wszystkim stropów żebrowych i płytowych. Przy nierównomiernym obciążeniu może wystąpić tzw. klawiszowanie – zróżnicowane ugięcie się poszczególnych belek czy płyt, co powoduje pęknięcia.
Niekiedy ograniczeniem w wyborze stropu może być brak możliwości dojazdu czy manewrowania ciężkim sprzętem (np. ciągnikiem z naczepą, dźwigiem), eliminując możliwość układania stropu z wielkowymiarowych elementów prefabrykowanych.
Jakie ściany postawić?
Domy jednorodzinne najczęściej stawiane są w technologii murowanej z wykorzystaniem drobnowymiarowych elementów ceramicznych, silikatowych lub betonu komórkowego. Ściany te budowane są jako jedno- dwu- czy też trójwarstwowe, zależnie od pożądanej ciepłochronności czy sposobu wykończenia elewacji.
Dzięki popularności nie sprawiają większych problemów wykonawczych, choć zdarzają się błędy wynikające z niestaranności robót lub złego doboru materiałów. Niekiedy decydujemy się na budowanie w mniej znanych technologiach- szkieletowej, prefabrykowanej bądź z użyciem szalunków traconych i wtedy powinniśmy zatrudnić wyspecjalizowaną ekipę dysponująca odpowiednim wyposażeniem.
Przy porównywaniu kosztów postawienia ścian zewnętrznych w różnych technologiach, musimy zawsze brać pod uwagę koszt całkowity gotowych ścian (łącznie z elewacją) i o zbliżonych ciepłochronnościach.
Ściany jednowarstwowe
Do ich budowy wykorzystuje się materiały ścienne o wysokiej izolacyjności cieplnej – lekkie odmiany betonu komórkowego lub ceramiki poryzowanej. Pod względem wykonawczym ten rodzaj ścian wymaga dużej staranności, a także zastosowania specjalnych elementów chroniących przed powstawaniem mostków cieplnych.
Do murowania wykorzystuje się zaprawy cienkowarstwowe lub ciepłochronne, jak też pianki poliuretanowe. Ściany jednowarstwowe charakteryzują się stosunkowo niewielką zdolnością do akumulacji ciepła i nie powinny być pokrywane warstwą elewacyjną o niskiej paroprzepuszczalności np. płytkami. W tego rodzaju ścianach trudniej też ukształtować elementy dekoracyjne np. łuki nadokienne czy wykusze.
Ściany dwuwarstwowe
To najczęściej stosowana technologia budowy ścian zewnętrznych. Ze względu na popularność i prostotę wykonania nie stwarza zagrożenia popełnienia poważniejszych błędów. Pozwala też na zastosowanie dowolnych materiałów na ścianę nośną, dzięki czemu można, zależnie od potrzeb, dobierać je pod kątem kosztów, zdolności akumulowania ciepła czy tłumienia hałasu.
Ciągłość izolacji cieplnej o jednakowej grubości na całej powierzchni, chroni przed powstawaniem mostków cieplnych. Umożliwia też rozłożenie kosztów budowy w czasie – ocieplenie możemy zrobić później, gdy dom ma już dach, okna a nawet wykończone wnętrze.
Jako bezpieczna grubość termoizolacji w technologii BSO przyjmuje się warstwę ocieplenia na poziomie 20–25 cm, co przy typowych materiałach konstrukcyjnych pozwala uzyskać przenikalność cieplna na poziomie 0, 12- 0, 20 W/m²K.
Ściany trójwarstwowe
Na taki rodzaj ściany decydujemy się głównie wtedy, gdy zależy nam na „ceglanej" elewacji domu, wysokiej ciepłochronności i izolacyjności akustyczne. Warstwę konstrukcyjną (podobnie jak w ścianach dwuwarstwowych) możemy postawić z dowolnych materiałów ściennych.
Teoretycznie, bez ograniczeń można powiększać grubość termoizolacji w ścianach trójwarstwowych, ale wymaga to odpowiedniego poszerzenia fundamentów i w praktyce grubość ocieplenia nie przekracza 20 cm. Ścianka elewacyjna grubości 6-12 cm musi być połączona kotwami ze stali nierdzewnej z warstwą konstrukcyjną
Ściany w szalunku traconym
Technologia budowy ścian z użyciem szalunków traconych zapewnia jednorodność izolacji cieplnej na całej powierzchni ściany, a jednocześnie pozwala na umieszczenie w murze zbrojenia konstrukcyjnego. Funkcję szalunku traconego mogą pełnić kształtki styropianowe lub deskowanie z płyt zrębkowo-cementowych.
W pierwszym przypadku szalunek pełni jednocześnie role ocieplenia, a warstwę konstrukcyjną tworzy się przez wypełnienie kształtek betonem. Wykonanie ściany z użyciem szalunków z płyt zrębkowo-cementowych polega na ustawieniu szalunku łączonego kotwami dystansowymi i wstawienia do środka płyt styropianowych.
Po wypełnieniu betonem uzyskuje się wielowarstwową ścianę o dobrych własnościach akustycznych, termoizolacyjnych i o dużej zdolności do akumulacji ciepła. Powierzchnie szalunku można wykańczać w dowolny sposób, gdyż płyty zapewniają dobra przyczepność dla zapraw tynkarskich.
Ściany szkieletowe
Szkieletowe konstrukcje ścian zewnętrznych mogą być budowane z elementów drewnianych lub profili stalowych. Szkielet wypełniany jest wełną mineralną, a jego usztywnienie zapewnia poszycie z płyt OSB. Od wewnątrz konieczne jest ułożenie folii paroszczelnej przykrytej płytami gipsowo-kartonowymi.
Ściany o konstrukcji stalowej wymagają dodatkowego ocieplenia od zewnątrz, aby uniknąć mostków cieplnych na elementach metalowych. Konstrukcje szkieletowe, ze względu na niewielką masę powierzchniową, maja niską zdolność akumulowania ciepła.
W pewnym stopniu problem ten rozwiązuje wymurowanie masywnej ściany wewnętrznej np. z bloczków silikatowych, która zgromadzi ciepło, gdy jest za gorąco i odda je, gdy wnętrze się wychłodzi.
Ściany z prefabrykatów
Podstawową zaletą takiego sposobu budowania jest krótki czas realizacji stanu surowego, który przy dobrej organizacji robót nie przekracza 2-3 tygodni.
Prefabrykaty produkowane na indywidualne zamówienie, wykorzystywane są najczęściej przy budowie typowych domów jednorodzinnych, ale istnieje możliwość adaptacji projektu przewidzianego do realizacji w tradycyjny sposób, do technologii wielkopłytowej.
Prefabrykaty takie wytwarzane są najczęściej z keramzytobetonu, dzięki czemu elementy są stosunkowo lekkie, a do łączenia poszczególnych płyt używa się złączy ze stali nierdzewnej. Gotową konstrukcję prefabrykowanego budynku ociepla się metodą BSO lub lekką suchą.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcie otwierające: Grupa Silikaty
Komentarze