Montaż balkonu do budynku

Balkon jest atrakcyjnym elementem domu i o jego budowie powinniśmy zdecydować podczas jego wznoszenia. Można również później go dobudować, ale możliwe do uzyskania formy nie zawsze będą pasować do wyglądu elewacji. Konstrukcyjnie, balkon tworzy najczęściej płyta wspornikowa osadzona w ścianie budynku, co sprawia, że w tym miejscu powstaje niepożądany mostek cieplny. Dlatego w celu uniknięcia strat ciepła wykorzystuje się kilka wariantów ciepłochronnych zamocowania tej płyty.

Montaż balkonu do budynku

Warianty osadzenia płyt balkonowych

Choć straty ciepła, w miejscu osadzenia płyty balkonowej, nie rzutują w istotnym stopniu na ciepłochronność całego budynku, to jednak w strefie jej zamocowania może wystąpić zjawisko kondensacji pary wodnej, zwłaszcza wzdłuż miejsca wstawienia drzwi balkonowych, doprowadzając do zawilgocenia muru.

Teoretycznie problem ten można rozwiązać poprzez obwodowe ocieplenie płyty, ale od wierzchniej strony, praktycznie termoizolacji o pożądanej grubości nie udaje się ułożyć, jeśli w czasie budowy płyta nie została umieszczona dostatecznie nisko względem poziomu podłogi (przynajmniej o 15 cm), co jest konieczne do zachowania progu w drzwiach balkonowych.

Spośród rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych wykorzystywanych przy budowie balkonów, najczęściej stosowane są technologie polegające na osadzeniu płyty na profilach stalowych, umieszczeniu jej na wspornikach lub budowie zespolonej ze stropem płyty, z użyciem wkładów termoizolacyjnych z łożyskiem oporowym.

Balkon na profilach stalowych

Balkony osadzone na stalowych profilach wykonywane są już od bardzo dawna, choć nie uwzględniano wtedy konieczności zapewnienia izolacji cieplnej na połączeniu z murem. Własności stali pozwalają jednak na „wstawienie” takiej izolacji bez szkody dla wytrzymałości konstrukcji.

Stalowe profile (belki) osadzane są w stropie w rozstawie, co 80-120 cm, dzięki czemu znacząco zmniejsza się powierzchnia mostka cieplnego, ograniczona praktycznie do sumy przekroju belek. Jednak wysoka przewodność cieplna stali sprawia, że na belkach może wykraplać się para wodna, powodując korozję metalu i z czasem osłabienie całej konstrukcji.

Dlatego w miejscu przejścia przez izolację cieplną konieczne jest staranne nałożenie powłok ochronnych np. z farb bitumicznych, natomiast inne odcinki belek są dostatecznie chronione przed korozją przez betonową otulinę. Konieczne jest też zapewnienie dostatecznego zamocowania belek w stropie, przenoszące obciążenie momentem zginającym, co z reguły wymaga wprowadzenia ich w przekrój stropu, a nie tylko samego wieńca.

Jednak niewielka wysokość belek (najczęściej stosuje się hutnicze profile dwuteowe o wysokości 80-100 mm) swobodnie mieści się w grubości większości stropów, a nawet pozwala na umieszczenie dodatkowego ocieplenia belki od spodu. Montaż balkonu na profilach stalowych nie wymaga budowy rusztowania podpierającego, co znacznie upraszcza pracę.

Belki osadza się równocześnie z wylewaniem stropu, pozostawiając wystające końce pod przyszły balkon. Kolejny etap (po utwardzeniu betonu na stropie) to montaż deskowania podwieszanego i powiązanie końców belek, zapobiegające ich rozsunięciu.

Balkon przystawny
Balkon przystawny. Fot. Schock

Między belkami układane jest, zgodnie z projektem, zbrojenie poprzeczne i wzdłużne, przy czym powinno się ono kończyć przed ścianą domu, w pasie odpowiadającym grubości izolacji cieplnej, którą wkłada się przed betonowaniem. Do betonowania należy użyć betonu klasy przynajmniej C20/25, zwracając uwagę, aby belki stalowe i zbrojenie otulone zostało warstwą betonu grubości przynajmniej 3,5 cm.

Balkon na wspornikach

Jednym z najbardziej efektywnych sposobów ograniczenia mostków cieplnych w miejscu styku balkonu jest oparcie płyty balkonowej na 2-3 żelbetowych wspornikach, wykonanych z użyciem specjalnego, ocieplonego zbrojenia. Prefabrykowany element zbrojeniowy z elementami ze stali nierdzewnej i wkładką z pianki poliuretanowej, posiada pręty zbrojenia górnego pracujące na rozciąganie, dolne pracujące na ściskanie oraz odgięte, przenoszące obciążenia ścinające.

Wsporniki mają stosunkowo dużą wysokość (ok. 40 cm) wystają więc od spodu płyty, co nie każdemu może odpowiadać ze względów estetycznych. Ze względu na znaczne obciążenia przenoszone przez wsporniki (na nich spoczywa swobodnie zamocowana płyta balkonowa) muszą być one odpowiednio zakotwione w murze i wieńcu, co np. przy zbyt cienkich ścianach konstrukcyjnych, może uniemożliwić zastosowanie takiego rozwiązania.

Bardzo popularna jest konstrukcją balkonu na żelbetonowych wspornikach
Bardzo popularna jest konstrukcją balkonu na żelbetonowych wspornikach. Fot. budujemydom.pl

Gotowe, prefabrykowane zbrojenie dobiera się na podstawie parametrów podawanych przez producenta, z uwzględnieniem rozstawu i długości wsporników, obciążeń stałych i użytkowych. Ich montaż rozpoczyna się od wykonania szalunku wspornika i dozbrojenia strzemionami elementu prefabrykowanego, a następnie przeprowadza się betonowanie mieszanką klasy, co najmniej C25/30.

Wkładka izolacyjna powinna znajdować się w przekroju ocieplenia ściany, przy czym w przypadku montażu w ścianach trójwarstwowych, wspornik nie może opierać się na warstwie elewacyjnej (konieczne jest pozostawienie szczeliny dylatacyjnej wypełnionej później masą elastyczną). Na gotowych wspornikach układa się najczęściej prefabrykowaną płytę żelbetową, mocowaną śrubami lub na zaprawę. Oczywiście między płytą a ścianą domu umieszczone jest ocieplenie, o grubości podobnej do tej jaką układa się na całej powierzchni muru.

Płyta z wkładką termoizolacyjną

Jej utworzenie wymaga użycia prefabrykowanych elementów zbrojeniowych, których specjalna struktura przedzielona jest wkładką termoizolacyjną oddzielająca część balkonową od stropowej. Konfiguracja i parametry obciążeniowe prefabrykowanego zbrojenia dobierane są m. in. w zależności od wielkości i kształtu balkonu, a jego utworzenie wymaga ustawienia pełnego deskowania podporowego.

Zbrojenie prefabrykowanej wkładki łączy się ze zbrojeniem konstrukcyjnym balkonu i stropu, a całość równocześnie zalewa się betonem klasy określonej w dokumentacji projektowej budynku. Wkładki termoizolacyjne pozwalają również na dobudowanie balkonu do już użytkowanego domu, pod warunkiem odpowiedniej konstrukcji i dostatecznej wytrzymałości jego stropu.

Łączenie balkonu ze stropem
Łączenie balkonu ze stropem. Fot. Schöck

Rozwiązanie takie wykorzystywane jest przy monolitycznych stropach żelbetowych, a balkon może tworzyć konstrukcja stalowa lub żelbetowa. Zamocowanie elementów nośnych płyty balkonowej polega na osadzeniu w stropie prętów zbrojeniowych, po uprzednim wywierceniu w nim długich otworów i usunięciu zwiercin. Pręty osadza się przy użyciu zaprawy żywicznej i są one połączone z płytami montażowymi z wkładką termoizolacyjną.

Zależnie od konstrukcji nośnej balkonu do osadzonych prętów, mocowane są wsporniki stalowe przy pomocy złączy śrubowych lub montuje się deskowanie, dozbraja płytę balkonową i całość betonuje. Podłogę balkonów na wspornikach stalowych tworzą np. deski kompozytowe lub z egzotycznych gatunków drewna, a balkony żelbetowe można pokrywać dowolną okładziną podłogową np. gresem lub płytami z kamienia.

Balkony podparte i francuskie

W użytkowanych już budynkach utworzenie balkonu umożliwiają również łatwe w montażu konstrukcje dostawne, które opierają się na podłożu, a połączenie z budynkiem służy jedynie stabilizacji zapobiegającej jego bujaniu się i odchylaniu.

Dostępne, gotowe rozwiązania to konstrukcje drewniane np. z ozdobnymi słupami oraz metalowe ze stali bądź aluminium. Ich ustawienie wymaga jedynie utwardzenia podłoża lub zafundamentowania podstawy pod konstrukcję nośną i punktowego zamocowania jej do ściany domu. Oczywiście konieczne będzie również umożliwienie wyjścia na balkon np. poprzez powiększenie otworu okiennego lub nawet wykucie w nowym miejscu i wstawienie drzwi balkonowych.

Balkony francuskie w nowoczesnej odsłonie
Balkony francuskie w nowoczesnej odsłonie. Fot. Schüco 

Ciekawą formą urozmaicenia elewacji domu, a przy tym uzyskanie możliwości wygodniejszej obserwacji otoczenia, jak i lepszego doświetlenia pomieszczenia, będzie zamontowanie tzw. balkonu francuskiego. Choć jest on jedynie namiastką prawdziwego balkonu, jednak nie przysparza problemów technicznych, zastępuje jedynie okno sięgając do podłogi, a ozdobna barierka nieznacznie wystaje poza płaszczyznę elewacji. Rozwiązanie takie nie wymaga specjalnych zabiegów ciepłochronnych, należy jedynie zamontować dostatecznie szeroki parapet zewnętrzny.

Autor: Cezary Jankowski

Opracowanie: Klaudia Tomaszewska

Zdjęcie otwierające: Knauf

Komentarze

FILMY OSTATNIO DODANE
Copyright © AVT 2020 Sklep AVT