2023-06-30 12:00:16 
Jak powstają płyty pilśniowe?
Technologia produkcji może być prowadzona w trybie mokrym bądź suchym i w początkowej fazie przebiega podobnie dla każdej ich odmiany.
Materiał wejściowy poddawany jest rozdrobnieniu i rozwłóknieniu w autoklawie lub kąpieli, a po wstępnym osuszeniu przenoszony na taśmę, gdzie tworzą kobierzec zraszany substancją klejącą oraz innymi preparatami modyfikującymi własności produktu końcowego.
Kolejny etap formowanie wstęgi następuje między umieszczonymi nad sobą taśmami, powodując zagęszczenie materiału do wartości odpowiadającego płycie porowatej, a pozyskanie twardych odmian pilśni polega sprasowanie utworzonej wstęgi. Stopień zgniotu uzależniony będzie od rodzaju produktu końcowego, a powierzchnia frontowa zostanie dodatkowo oszlifowana.
Odmiany i własności płyt pilśniowych
Na asortyment rodzajów płyt pilśniowych składają się trzy główne odmiany - miękkie i lekkie płyty porowate oznaczane też jako LDF (Light Density Fibreboard), średnio-twarde MDF (Medium Density Fibreboard) oraz twarde HDF (High Density Fibreboard).
Wszystkie odmiany klasyfikowane są jako materiały palne o różnym stopniu odporności na ogień, zależnie zastosowanych dodatków ogniochronnych, jak również mają niewielką odporność na zawilgocenie, muszą więc być użytkowane w warunkach suchych.
Płyty LDF
Płyty porowate LDF charakteryzują się niską wytrzymałością na ściskanie i zginanie, dlatego praktycznie nie nadają się do celów konstrukcyjnych. Zapewniają jednak dobrą izolacyjność cieplną na poziomie współczynnika przewodzenia ok. 0,05 W/mK jak i akustyczną, a dostępne grubości materiału zawierają się w przedziale 10-25 mm.
Zasadniczo te rodzaj płyt pilśniowych wykorzystywany jest głównie w stanie surowym, najczęściej jako podkłady podłogowe np. pod panele podłogowe, gdyż skutecznie tłumią przenikanie dźwięków uderzeniowych, jak i powietrznych.
Może też być wykorzystana do celów edukacyjnych czy dekoracyjnych, gdyż w miękką powierzchnię łatwo wchodzą zawieszki dla różnych przedmiotów.
Płyta MDF
Płyta MDF to materiał wykorzystywany głównie jako półprodukt dla producentów mebli i wyposażenia, charakteryzujący się względnie dobrą wytrzymałością na zginanie przy gęstości w zakresie 700-750 kg/m3. Produkowane są płyty w szerokim zakresie grubości na potrzeby zakładów przetwórczych , a dostępny w handlu asortyment to najczęściej płyty 19-30 mm.
Jednak w praktyce nie są one wykorzystywane do celów konstrukcyjnych np. budowy korpusów mebli, ale mogą zastępować mniej obciążone elementy np. drzwiczki szafek. Dzięki jednorodnej zwartej strukturze płyta MDF można frezować, tworząc dekoracyjną strukturę powierzchni, a mocowanie akcesoriów za pomocą wkrętów do drewna zapewnia dużą wytrzymałość i trwałość połączenia.
Jednak płyta taka w stanie surowym ma ograniczone zastosowanie przy wykonywaniu bezpośrednio robót wykończeniowych, gdyż nadanie płycie pożądanej formy np. pod względem kształty i barwy wymaga użycia z reguły specjalistycznych maszyn.
Płyty HDF
Płyty HDF to najtwardszy rodzaj płyt pilśniowych wykorzystywanych najczęściej - podobnie jak płyty MDF - jako półprodukt do produkcji innych wyrobów gotowych. Płyty HDF mają gęstość powyżej 850 kg/m3 a ich twardość znacznie przekracza wartości uzyskiwane przez większość gatunków drewna naturalnego.
Płyty te są cienkie najczęściej wykorzystywana grubość to 3-5 mm, a w zastosowaniu amatorskim wykorzystywane są jako lekkie przegród np. z tyłu szafek. Powierzchnia frontowa płyt jest bardzo gładka, co zapewnia możliwość estetycznego malowanie czy oklejania dekoracyjnego i takie gotowe płyty dostępne są handlu.
Produkty na bazie materiału MDF i HDF
Zasadniczy obszar wykorzystania płyt MDF to produkcja frontów różnych mebli - zwłaszcza kuchennych i łazienkowych - oraz wytwarzanie dekoracyjnych paneli ściennych, listew przypodłogowych oraz obramowań otworów drzwiowych.
Dekoracyjne, gotowe fronty to produkty wymiarowo dostosowane do standardowych szafek kuchennych z efektownym pokryciem lakierniczym, folią PCV lub naturalną okleiną z drewna. Fronty mogą być gładkie lub rzeźbione równie w przypadku laminowania folią.
Jednak pokrycia foliowane dość szybko ulegają wytarciu - zwłaszcza przy uchwytach pałąkowych - czemu sprzyja noszona na palcach biżuteria. Natomiast pokrycia lakiernicze doskonale sprawdzają się w meblach łazienkowych, gdyż nakładana farba tworzy zwartą, wodoodporną powlokę na całej powierzchni, czego nie zapewnia okleinowanie krawędzi.
Szczególnie skuteczną ochronę gwarantuje wprowadzona od niedawna technologia malowania proszkowego plyt MDF z utwardzeniem powłoki promieniami UV, przeprowadzana na specjalistycznych urządzeniach - komorach lakierniczych i grzewczych.
Produkty MDF wykorzystywane są też do wytwarzania paneli ściennych laminowanych folią w bogatej palecie wzorów i barw. Jako materiały uzupełniające na bazie MDF dostępne są listwy do wykończenia paneli, jak i niezależnego montowania w formie listew przypodłogowych o różnym sposobie zamocowania.
Materiał ten znajduje zastosowanie również w produkcji stolarki drzwiowej, z którego robione są ramy i opaski drzwi wewnętrznych.
Płyty HDF to surowiec do produkcji paneli podłogowych, z którego tworzony jest rdzeń nośny, a kolejne warstwy nadają wygląd i trwałość powierzchni. W większych formatach płyty te stanowią poszycie wielu modeli drzwi wewnętrznych (pełnych, jak i oszklonych), a warstwę dekoracyjną tworzy okleina z folii, okleina naturalnego drewna lub powłoka lakiernicza.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcie główne: Swiss Krono
Komentarze