2020-11-09 12:00:06 
Harmonogram prac remontowych w łazience
Wymiana rur
W pierwszej kolejności wymieniamy rury, przy czym powinniśmy wcześniej ustalić w jakich miejscach zamontujemy później wannę, brodzik, umywalkę czy sedes. Te przybory sanitarne warto kupić już na etapie prac instalacyjnych, co ułatwi wykonawcy dostosowanie wyprowadzeń rur do konkretnych urządzeń. Musimy też zdecydować czy rury będziemy prowadzić w bruzdach pod tynkiem czy za tzw. ścianką instalacyjną. Na czas dalszych prac, wyprowadzenia rur do baterii zamykamy specjalnymi korkami, które umożliwiają otynkowanie ścian i ułożenie płytek.
Ułożenie płytek
Przed ułożeniem płytek, w miejscach szczególnie narażonych na zachlapanie podczas użytkowania (wokół wanny, brodzika) powinna być ułożona izolacja przeciwwilgociowa, gdyż wbrew pozorom okładzina taka nie jest wodoszczelna i co może doprowadzić do zawilgocenia ściany w sąsiadującym z łazienką pomieszczeniu.
Również na podłodze trzeba ułożyć podpłytkową izolację wodoszczelną zabezpieczającą pomieszczenie na niższej kondygnacji przed zalaniem. Ostateczny montaż i podłączenie do instalacji przyborów sanitarnych przeprowadzamy natomiast po całkowitym wykończeniu ścian i podłóg łazienki.
Podłączenie sedesu: po warszawsku lub po poznańsku
Instalacja nowych przyborów sanitarnych może napotkać trudności, gdy ich podłączenie - szczególnie do kanalizacji - wymaga spełnienia określonych warunków . Decydując się na zamontowanie podwieszanej miski ustępowej powinniśmy sprawdzić czy czy bez poważniejszych przeróbek instalacji można ją będzie zamontować wybranym miejscu. Podstawowym ograniczeniem w wyborze miejsca ustawienia takiego sedesu będzie lokalizacja wlotu do rury kanalizacyjnej.
Zależnie od typu montowanego uprzednio przyboru odprowadzenie ścieków odbywało się pod sedesem, do rury przechodzącej przez strop (z miski tzw. typu warszawskiego) lub z tyłu miski rurą zewnętrzną (w tzw. typie poznańskim).
W przypadku odprowadzenia dolnego, istotna dla możliwości montażowych, jest odległość otworu w stropie od ściany. Decyduje ona bowiem od odstępie stelaża od płaszczyzny zamocowania i nie może być większa niż pozwala długość uchwytów mocujących jak i zbyt mała, co utrudni podłączenie odpływu. Orientacyjnie powinna zawierać w granicach 7-15 cm mierzonych od osi odpływu, chyba ze producent konkretnego stelaża określił w instrukcji montażowej inne wartości.
Łatwiejsze będzie dopasowanie odprowadzenia przy rurach ułożonych nastropowo i dostosowanych do podłączenia sedesu typu poznańskiego. Łącząc kolanka o różnym kącie z odcinkami rury kanalizacyjnej łatwo dobrać odpowiednią ich konfigurację umożliwiającą podłączenie do kanalizacji.
Obsadzenie i obudowa wanny
Większość produkowanych obecnie wanien to tzw. wanny akrylowe, a dzięki łatwości ich formowania pozwalają na uzyskanie różnorodnych kształtów - od tradycyjnych prostokątnych poprzez półokrągłe symetryczne i asymetryczne (narożne), owalne czy okrągłe.
Zależnie od planowanej aranżacji łazienki można będzie ustawić ją przy ścianie czy też po środku pomieszczenia, uwzględniając to, w jakim miejscu znajduje się odpływ podłączany do kanalizacji.
Zamontowanie i obudowanie wanny musimy poprzedzić przygotowaniem miejsca do jej ustawienia. Na podłodze powinny być już ułożone płytki, przy czym przed ich zamocowaniem podkład należy zaizolować płynna folią chroniąca przed przenikaniem rozlanej wody pod warstwę posadzki - fugi nie są całkowicie szczelne, co może powodować zawilgocenie podłoża.
Jeśli wannę umieszczamy przy ścianie, to również w jej obrębie należy przed ułożeniem glazury podłoże pokryć płynną folią. Ściekająca po ścianie woda przenika bowiem przez fugi co może doprowadzić do zawilgocenia muru, a w konsekwencji do rozwoju pleśni również w sąsiednim pomieszczeniu.
Przy bateriach wielootworowych montowanych na obrzeżu wanny, warto w ścianie do sąsiedniego pomieszczenia zamontować duże drzwiczki rewizyjne. Pozwolą one na łatwy dostęp do armatury w celu ewentualnych napraw, a także na umieszczenie naczynia, w którym będzie mogła gromadzić się woda ściekająca po wężu prysznica, jeśli nie jest chowany w specjalnej osłonie.
Ponieważ rura odpływowa do kanalizacji musi być ułożone ze spadkiem co najmniej 2% , to przy umieszczeniu syfonu tuż na podłogą mamy ograniczoną dopuszczalną odległość od pionu kanalizacyjnego - najczęściej do 2-2,5 m. Przy większej odległości konieczne będzie być podwyższenie ustawienia wanny lub wkucie części rury odpływowej w podłogę łazienki.
Najprostszy sposób na obudowanie przestrzeni podwannowej to zamontowanie gotowego panelu osłonowego, produkowanego do wielu modeli wanien. W razie potrzeby łatwo można go zdemontować, uzyskując wygodny dostęp do całej przestrzeni. Rozwiązanie takie jest szczególnie zalecane w wannach z hydromasażem, gdyż instalacja umieszczona pod nią, wymaga przeprowadzania okresowych zabiegów konserwacyjnych.
Stałą obudowę wanny możemy utworzyć na konstrukcji osłonowej wykorzystując gotowy, styropianowy nośnik do wanien (dostępny do określonych modeli), obmurować ją lub zmontować stelaż z profili stalowych. Jako dekoracyjne pokrycie wykorzystuje się płytki ceramiczne, mozaikę czy okładzin z drewna egzotycznego.
W obudowie należy pozostawić otwór rewizyjny w pobliżu syfonu - nawet gdy umożliwia on czyszczenie „od góry” - co pozwoli na kontrolę przestrzeni pod wanną (np. umożliwi wykrycie przecieków) jak i przeprowadzenie ewentualnych napraw. Otwór rewizyjny z reguły zamyka się elementem okładziny obudowy (np. płytką ceramiczną) mocowaną na magnesach.
Kabina natryskowa czy brodzik w podłodze?
Zwolennicy kąpieli pod prysznicem mogą zdecydować się na wstawienie kabiny prysznicowej lub utworzenie w podłodze płaskiego brodzika z odpływem punktowym bądź liniowym.
Wybierając kabinę prysznicową najlepiej zdecydować się na wersję pełnościenną, dzięki temu uzyskamy dużą swobodę w zaplanowaniu miejsca jej ustawienia a jej instalacja nie wymaga np. przeprowadzenia rur w ścianie, wykonania starannej izolacji podpłytowej i unika się problematycznych uszczelnień silikonem, który często pokrywa się pleśnią. Kabiny te często wyposażane są w dodatkowe akcesoria - deszczownice, panele natrysku masującego, oświetlenia a nawet radio.
Budowa natrysków z odpływem umieszczonym bezpośrednio w podłodze zyskuje na popularności, a producenci urządzeń sanitarnych oferują coraz to nowsze elementy wyposażenia. Oprócz walorów estetycznych, rozwiązanie takie ma również zalety użytkowe - zapewnia komfortowe wchodzenie pod natrysk, ułatwia utrzymanie łazienki w czystości i w razie awarii np. pralki zabezpiecza pozostałe pomieszczenia przed zalaniem. Natrysk można wykonać w kilku wariantach, zależnie od możliwości instalacyjnych i pracochłonności robót.
Najprostsze rozwiązanie to montaż gotowego, płaskiego brodzika (akrylowego, z konglomeratu kamiennego bądź stali emaliowanej) w zagłębieniu podłogi. Wygodnym rozwiązaniem jest również wykorzystanie gotowego panelu podpłytowego z ukształtowanym gotowym odpływem i uszczelnieniem.
Bardziej pracochłonne będzie samodzielne uformowanie podłogi z odpowiednim spadkiem i pokrycie płytkami ceramicznymi. Jednak utworzenie brodzika podłogowego wymaga przeprowadzenia w warstwie podpodłogowej rury odpływowej i syfonu, co zależnie od rodzaju użytych elementów wymaga utworzenia bruzdy instalacyjnej o głębokości 7-15 cm względem powierzchni podłogi.
Przy lokalizacji łazienki na piętrze lub nad piwnicą mamy potencjalne możliwości łatwego włączenia odpływu z odpowiednim spadkiem do pionu kanalizacyjnego, ale w podłodze na gruncie może być z tym problem, jeśli pion został zabetonowany w podłożu i nie ma możliwości wstawienia odpowiednio nisko odprowadzenia.
Niezależnie od wybranego wariantu wykonania, konieczne jest bardzo staranne ułożenie wodochronnych izolacji podpłytkowych z użyciem płynnej folii i taśmy uszczelniającej.
autor: Redakcja BudownicwaB2B
opracowanie: Aleksander Rembisz
zdjęcia: Janusz Werner dla budujemydom.pl, Baumit, Knauf, Uponor, Botament Systembaustoffe, KESSEL
Komentarze