Taras wet-cast. Jak układać płyty tarasowe?

Elementy wchodzące w skład linii Polbruk TOP wyprodukowano dzięki technologii wet-cast, która pozwala uzyskać bardzo autentyczny wygląd, doskonale imitujący naturalny kamień bądź lite drewno. Ich unikatowy wygląd oraz wysokie parametry techniczne pozwalają na stworzenie stylowego, bezpiecznego oraz komfortowego tarasu. Modele takie jak Lira, Aura oraz Linea można układać na jeden z dwóch sposobów - "na sucho" oraz "na mokro". Rozpoczęcie prac nad stworzeniem nowej nawierzchni tarasowej powinno być zawsze poprzedzone sporządzeniem szczegółowego projektu oraz zapoznaniem się ze specyfiką podłoża i wybranych produktów.

Układanie płyt tarasowych na gruncie

Pierwszym i zdecydowanie najszybszym sposobem tworzenia tarasu jest montaż "na sucho". Polega on na układaniu płyt bezpośrednio na gruncie, na uprzednio przygotowanej suchej podbudowie.

Podążając za projektem, najpierw wytyczamy granice tarasu za pomocą kołków lub metalowych szpilek oraz przezroczystej żyłki. Następnym etapem jest wykorytowanie gruntu na głębokość około 20-30 cm oraz oczyszczenie odsłoniętej gleby z zalegających kamieni i kawałków korzeni. Przygotowane w ten sposób podłoże należy starannie ubić za pomocą zagęszczarki lub ubijaka. Dzięki temu zadbamy o to, by nawierzchnia tarasu nie utraciła swojej stabilności, a poszczególne elementy nie ulegały uszkodzeniom. Konieczne jest również zachowanie odpowiedniego spadku terenu (ok. 1-3%), a także stworzenie siatki linii odwadniających, co zapewni właściwe odprowadzanie wody z powierzchni płyt. Kolejnym krokiem jest zagęszczenie gruntu poprzez rozsypanie pospółki lub piasku oraz staranne ubicie nowej, około 10-centymetrowej warstwy. Wtedy też można rozpocząć przygotowanie podbudowy, która stanowi swego rodzaju fundament dla nawierzchni.

Do grona materiałów, jakimi można wysypać podbudowę należy żwir, żużel, tłuczeń oraz grys. Podbudowa powinna mieć grubość ok. 10-20 cm oraz cechować się optymalnym zagęszczeniem. Na niej rozprowadzana jest podsypka (3-5 cm), pozwalająca stworzyć równomierną powierzchnię. Płyty układać należy w odstępach o szerokości 10-15 mm, a odpowiednim spoiwem jest zarówno wodoprzepuszczalna fuga, jak i oczyszczony piasek o drobnym uziarnieniu. Spoinowanie powtarzamy dwukrotnie, w odstępie paru godzin, a nawet dni, aby zyskać pewność, że przestrzenie pomiędzy płytami zostaną szczelnie wypełnione. Przed wypełnieniem spoin warto zaimpregnować powierzchnię płyt specjalistycznym preparatem, takim jak Polbruk Efekt.

Metoda układania płyt "na mokro"

W zależności od tego, czy taras znajdować się będzie na gruncie, czy też nad pomieszczeniem mieszkalnym, należy przyjąć nieco inną kolejność prac przygotowawczych. W obu przypadkach elementem nośnym nawierzchni jest betonowa podbudowa. Jeśli taras stanowić będzie część budynku, na podłożu z płyty żelbetonowej należy wcześniej położyć warstwę izolacji przeciwwilgociowej i warstwę ocieplającą np. ze styropianu o grubości 15-18 cm. Zaleca się również skorzystanie z preparatów poprawiających szczelność betonu. Grubość betonowej wylewki powinna wahać się w granicach 6-10 cm. Również w tym przypadku obowiązuje zasada zachowania ok. 2% spadku terenu, co uniemożliwi zaleganie wody na powierzchni płyt.

Płyty tarasowe montujemy przy użyciu specjalistycznego kleju, który rozprowadzamy na grubość ok. 1 cm. Szerokość fugi powinna wynosić 10-15 mm. W roli wypełniacza dla spoin wykorzystać można mrozoodporny uszczelniacz, bądź też specjalną fugę żywiczną. Tworzenie betonowej podbudowy na gruncie rozpoczynamy z kolei od wykorytowania podłoża na głębokość mniej więcej 60 cm. Pierwszym krokiem jest wysypanie 30-centymetrowej warstwy żwiru, którą następnie pokrywamy kilkucentymetrową warstwą drobnoziarnistej podsypki (ok. 5-10 cm).

Jeśli taras przylega bezpośrednio do ścian domu niezbędne będzie wykonanie szczeliny dylatacyjnej pomiędzy murem, a betonowym podłożem. Wylewka powinna osiągnąć grubość od 20 do 25 cm. Po związaniu betonu warto zabezpieczyć podłoże gruntem głęboko penetrującym, który ograniczy jego nasiąkliwość i zwiększy przyczepność kleju. Elementy układamy w analogiczny sposób, jak w przypadku montażu na płycie żelbetonowej. W zależności od tego, na jaką fugę się zdecydujemy, impregnację płyt należy przeprowadzić przed lub dopiero po wypełnieniu spoin.

Kluczem do stworzenia solidnego, trwałego i estetycznego tarasu jest dokładne przestrzeganie kolejności prac, niemniej jeśli chcielibyśmy do minimum ograniczyć ryzyko popełnienia błędu, najlepiej skorzystać z pomocy wykwalifikowanego specjalisty.