Ciekawe sposoby na wykończenie ścian wewnętrznych

Elementy systemów zabudowy

Oferty czołowych producentów systemów suchej zabudowy zawierają z reguły wszystkie niezbędne elementy do wykonania ścianek, sufitów czy obudów w różnych wariantach technologicznych.

Podstawowy asortyment jest w znacznym stopniu zunifikowany, co gwarantuje pełną zamienność elementów wchodzących w skład różnych systemów. Ze względu na funkcję, jaką pełnią można podzielić je na trzy główne grupy - pokryciowe (płyty, materiały do szpachlowania), nośne (profile) oraz montażowe (uchwyty, wieszaki, wkręty).

Do pokrywania konstrukcji w systemach suchej zabudowy używane są płyty gipsowo-kartonowe oraz gipsowo-włóknowe o różnych własnościach i wymiarach.

Podstawowy asortyment płyt g-k obejmuje cztery grupy wyrobów o różnym przeznaczeniu (zwykłe, o podwyższonej wodoodporności, ognioodporności oraz wodo-ognioodporności) o standardowej grubości 12,5 mm szerokości, 1200 mm i długości 2400- 3000 mm. Produkowane są również płyty grubsze jak też cienkie, wzmacniane włóknem szklanym, przeznaczone do pokrywania powierzchni krzywoliniowych.

Profile nośne wykonywane są z ocynkowanej blachy o grubości 0,5 - 0,6 mm i są wykorzystywane do tworzenia szkieletu nośnego dla poszycia. Mimo różnych nazw nadawanych przez producentów, ze względu na kształt i przeznaczenie popularnie nazywane są podłogowymi "U", słupkowymi "C", sufitowymi "CD" oraz przyściennymi "UD".

Profile "U" i "C" wykorzystywane są do budowy ścianek działowych, osłonowych o grubościach 50mm, 75mm i 100 mm, natomiast profile sufitowe i przyścienne służą do budowy sufitów podwieszanych. Asortyment profili zawiera również kształtowniki pozwalające na tworzenie ścian i sufitów krzywoliniowych.

Elementy mocujące umożliwiają zamocowanie profili do konstrukcji budynku jak też do łączenia ich między sobą. Ich bogaty asortyment pozwala na wybór odpowiedniego zamocowania uwzględniającego rodzaj podłoża, konieczność regulacji położenia profili, przenoszone obciążenia.

W skład elementów mocujących wchodzą również wkręty odporne na korozyjne oddziaływanie gipsu (fosforanowane lub ocynkowane), o różnych wymiarach i przystosowane do osadzenia w drewnie czy metalu (jako samonawiercające).

Krzywoliniowe ścianki i sufity

Łukowe powierzchnie ścian i sufitów nadają wnętrzom niepowtarzalny charakter. Ich szybkie i perfekcyjne wykonanie nie stanowi problemu przy zastosowaniu płyt gipsowo-kartonowych zbrojonych włóknem szklanym o grubości 6 mm.

Umożliwiają one formowanie powierzchni na sucho, zdecydowanie ułatwiają wykonywanie wszelkich powierzchni o zaokrąglanych kształtach jak ściany, sufity, kolumny, łuki. Przy większych powierzchniach krzywizn można też wykorzystać standardowe płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe kształtowane na sucho lub po ich nawilżeniu.

Płyta gipsowo-włóknowa

Konstrukcja ścianki łukowej jest niemal identyczna z konstrukcją ścianki prostej, z tym że rozstaw profili słupkowych "C" zostaje zagęszczony do 20 - 40 cm, a profile poziome "U" muszą być ponacinane w celu ukształtowania łuku.

Płyty przykręca się do konstrukcji poprzecznie w stosunku do profili "C" (dłuższym bokiem prostopadle do słupków). Minimalne promienie krzywizny ściany dla pokryć z płyt gipsowo-kartonowych o grubości 6 mm wynoszą 600 mm dla strony wklęsłej i 1000 mm dla wypukłej, ale są też płyty pozwalające na tworzenie łuku o promieniu od 300 mm.

Budowę ścian o przebiegu krzywoliniowym rozpoczyna się od wytrasowania jej rzutu na podłodze i suficie. Aby dokładnie przenieść ślad ściany z podłogi na sufit bardzo przydatne jest stosowanie wcześniej wykonanych szablonów. Największym problemem, przy wykonywaniu krzywoliniowych ścian, jest zgodne z projektem wygięcie profilu "U" i zamocowanie go do podłogi i sufitu.

Do tego celu używa się specjalnego wstępnie ponacinanego profilu do łuków ściennych. Fabrycznie nacięty jest tylko środnik profilu, co wymaga nacięcia bocznej ścianki po zewnętrznej stronie łuku. Dla ustabilizowania nadanej krzywizny należy zamocować go do podłoża kołkami do szybkiego montażu.

Profil "C"

Profil do ścian łukowych

Profil "U"

Aby uniknąć przemieszczania się słupków przy wyginaniu płyty bezpośrednio na ruszcie słupki muszą być połączone z profilem podłogowym, a przy łukach o małym promieniu dodatkowo połączone paskiem blachy ocynkowanej w połowie wysokości. Tak wykonany ruszt pokrywa się płytami uprzednio zwilżonymi lub suchymi i przeprowadza szpachlowanie styków płyt oraz skorygowanie kształtu krzywizny.

Często wygięcie płyt w sąsiednich pasach pokrycia nie jest jednakowe i wówczas konieczne jest miejscowe nałożenie warstwy gipsu szpachlowego. Przy szpachlowaniu duże usługi oddaje szablon krzywizny, który przyłożony do powierzchni ściany wskazuje miejsca konieczne do skorygowania.

Dostępne na rynku zestawy profili i akcesoriów pozwalają na łatwe konstruowanie rusztu łukowego pod krzywoliniowy sufit. Odstępy pomiędzy profilami "CD", do których będzie mocowana płyta będą zależeć od promienia krzywizny i nie powinny przekraczać 35 cm.

Zamocowanie do stropu musi być wykonane z użyciem odpowiednich zamocowań metalowych, gdyż kołki tworzywowe nie zapewniają stabilności zawieszenia w razie pożaru. Konstrukcję rusztu łukowego można porównać do krzyżowej dwuwarstwowej konstrukcji sufitu płaskiego z tym że zamiast profili CD górnej warstwy używa się specjalnych profili tzw. kapeluszowych.

W osi tego profilu przebiega rząd otworów o średnicy 6 mm. Położenie łącznika krzyżowego na tym profilu jest ustabilizowane śrubą przechodzącą kolejno przez profil specjalny, wieszak noniuszowy do sufitów łukowych i łącznik krzyżowy, a rozstaw tych profili nie może przekraczać 100 cm.

W konstruowaniu rusztu łukowego obowiązuje zasada, że każdy łącznik krzyżowy jest podwieszony do stropu lub ściany, oraz że wieszak musi być prostopadły do stycznej przechodzącej przez punkt przecięcia krzywizny sufitu przez oś wieszaka. Wieszak noniuszowy do sufitów łukowych składa się z trzech części połączonych ze sobą przetyczkami.

Dzięki możliwości regulacji w szerokim zakresie jego długości można uzyskać znaczne zróżnicowanie kształtu powierzchni sufitu. Warunkiem poprawnego zmontowania konstrukcji nośnej jest przygotowanie szablonu krzywizny oraz prowadnic tego szablonu.

Jeżeli łuk sufitowy imituje np. sklepienie kołyskowe to prowadnice szablonu można zamocować na dwóch przeciwnych ścianach, pomiędzy którymi będzie rozpięty łuk. Szablon powinien stanowić odwzorowanie projektowanej powierzchni po opłytowaniu.

Jeżeli sufit będzie pełnił jedynie funkcję dekoracyjną to najczęściej będzie stosowana płyta o grubości 6,5 mm mocowana jednowarstwowo. Podczas spoinowania połączeń płyt szablon będzie potrzebny do ostatecznego wyprowadzenia powierzchni poprzez szpachlowanie korygujące.

autor: Redakcja BudownicwaB2B
oprac.: Maja Wychowaniec
zdjęcie otwierające: Fermacell
zdjęcie w tekście: Fermacell, Metpol