2022-09-29 16:14:56 
Polistyren XPS
Polistyren ekstrudowany w porównaniu ze standardowym styropianem charakteryzuje się znacznie mniejszą nasiąkliwością, lepszą ciepłochronnością i wytrzymałością na obciążenia.
Spienienie polistyrenu następuje w formach pod wysokim ciśnieniem, dzięki czemu uzyskuje się zwartą, zamkniętokomórkową strukturę o niewielkim udziale wolnych przestrzeni, a wyroby końcowe dostępne w kilkunastu odmianach różnią się gęstością objętościową, wytrzymałością mechaniczną, wykończeniem powierzchni i krawędzi bocznych, wymiarami płyt.
Podstawowe odmiany XPS to płyty o prostych bokach i gładkich powierzchniach czołowych. Wykorzystywane głównie do izolacji układanych luzem na sztywnym podłożu.
Płyty ze schodkowym wykończeniem krawędzi lub ukształtowanym piórem i wpustem pozwalają na szczelne i sztywne ich ułożenie na odkształcalnym podłożu lub mocowanych metodą klejenia.
Izolacje cieplne przewidziane do pokrycia tynkiem mają chropowate powierzchnie zwiększające przyczepność zapraw i klejów. Dostępne są też płyty drenażowe z ukształtowanym rowkami ułatwiającymi spływ wody.
Dzięki różnorodności parametrów płyty XPS można optymalnie dopasować do konkretnych zastosowań termoizolacyjnych postaci okładzin:
- ścian podziemnych
- cokołów i ścian nadziemia
- podłóg na gruncie,
- dachów odwróconych
- dachów skośnych
Podstawowe parametry płyt z polistyrenu ekstrudowanego XPS
- Deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła: 0,029-0,036 W/m K
- Naprężenia przy 2% odkształceń: 80-250 kPa
- Nasiąkliwość po 28 dniach: poniżej 0,5 %
- Względny opór dyfuzyjny dla pary wodnej μ: 80-200
- Temperatura stosowania: do 75°C
- Grubości standardowe: 20-200 mm
Izolacje podziemne
Niska nasiąkliwość wodna oraz duża wytrzymałość na ściskania predestynują płyty z polistyrenu ekstrudowanego do układania w miejscach narażonych na kontakt z wilgocią gruntową.
Obecnie niemal standardem stało się użycie płyt XPS do izolacji termicznej fundamentów, ścian piwnicznych jak i podłóg na gruncie tworzącej tzw. izolację obwodową.
Pełni ona również funkcję ochronną dla powłok przeciwwilgociowych zabezpieczając je przed uszkodzeniem od strony gruntu. Maksymalna głębokość układania płyt zależy od obciążeń mechanicznych: naprężenia ściskające nie powinny przekroczyć wytrzymałości mechanicznej na ściskanie płyt izolacyjnych pod obciążeniem długotrwałym o wartości powyżej 110 kPa.
Płyty na ścianie piwnicy układa się pionowo z przesunięciem styków i przykleja się do zabezpieczonej hydroizolacją zewnętrznej ściany piwnicy bezrozpuszczalnikowym lepikiem bitumicznym na zimno.
Spoina stanowi tylko tymczasowe zamocowanie, gdyż płyty izolacyjne są przyciskane do ściany przez parcie gruntu po zasypaniu wykopu.
Płyty XPS można również układać podczas betonowania ścian fundamentowych w deskowaniu systemowym. Izolację układa się wtedy wewnątrz deskowania mocując ją do zewnętrznego szalunku powłoką z natryśniętej zaprawy cementowej.
Płyty pełnią wtedy role szalunku traconego, a rozwiązanie to jest wygodne zwłaszcza w przypadku ścian, gdzie stosowany jest szczelny beton zamiast tradycyjnej izolacji przeciwwodnej.
W warunkach gruntowych, gdzie występuje parcie wody pod ciśnieniem, płyty termoizolacyjne muszą zostać przyklejone na całej powierzchni do ściany piwnicy, żeby uniemożliwić przedostawanie się wody gruntowej pomiędzy ścianę i płytę, a do klejenia używa się bezrozpuszczalnikowej masy bitumicznej na zimno.
Termoizolacje ścian i cokołów
Płyty z polistyrenu ekstrudowanego przeznaczone do izolacji ścian nadziemia i cokołów mają szorstką powierzchnie po obu stronach. Układanie płyt izolacyjnych na cokole należy zacząć 5-10 cm poniżej poziomu gruntu jako przedłużenie izolacji ściany piwnicy.
Płyty mocowane są bezrozpuszczalnikowym klejem bitumicznym lub cementową zaprawą klejową. Dodatkowo, zwłaszcza na większej powierzchni, zaleca się stosowanie łączników mechanicznych. Na powierzchnia płyt można stosować zarówno cienkie tynki wzmacniane siatką z tkaniny szklanej, jak i grubsze tynki tradycyjne ze wzmocnieniem z siatki stalowej.
Właściwe stosowanie warstw tynku ma decydujące znaczenie dla zminimalizowania ryzyka jego pękania, a większe szczeliny pomiędzy płytami należy wypełnić wtryskiwaną pianką poliuretanową.
Jeśli nakładany jest tynk cienkowarstwowy, nierówności na powierzchni płyt należy wyrównać poprzez szlifowanie, a na całą powierzchnię nałożyć zaprawę klejącą z wtopioną siatką z włókna szklanego o minimalnej wytrzymałości na rozciąganie 1500 N/5 cm.
W przypadku nakładania tradycyjnej, grubszej warstwy tynku należy stosować, zgrzewaną punktowo, siatkę z drutu stalowego, ocynkowanego, o min. grubości 0,8-1,0 mm zamocowaną mechanicznie do podłoża poprzez płyty termoizolacyjne.
Termoizolacje podłóg i nawierzchni
Znaczna wytrzymałość płyt XPS na ściskanie pozwala układać je pod mocno obciążonymi nawierzchniami pomieszczeń czy dróg.
Do określenia nośności konstrukcji podłogowej przyjmuje się do obliczeń długotrwałą wytrzymałość na ściskanie dla przewidywanego odkształcenia izolacji nie większej niż 2% po 50 latach eksploatacji, przyjmując, że obciążenie płytą dociskową jest sprężyste osadzone na odkształcalnym podłożu.
Płyty XPS układane są luźno na wzór cegieł, bezpośrednio na podłożu (ubity żwir lub cienka warstwa betonu), w razie potrzeby wyrównanym piaskiem.
W przypadku stosowania płyt izolacyjnych nad warstwą izolacji przeciwwodnej spełniają one także rolę wymaganej warstwy ochronnej.
Obszarem zastosowania termoizolacji z płyt XPS jest również wykorzystanie ich przy budowie tzw. fundamentów grzewczych w postaci żelbetowej płyty tworzonej na poziomie gruntu i na izolacji cieplnej z tego materiału.
Termoizolacja dachów odwróconych i spadzistych
W systemie dachu odwróconego izolacja termiczna układana jest nad warstwą izolacji przeciwwodnej i odpowiednio dociążana, co ogranicza możliwość jej przesuwania i poderwania przez wiatr oraz stanowi ochronę przed uszkodzeniami.
Konstrukcje dachów w systemie odwróconym można podzielić na dachy ciężkie i lekkie w zależności od konstrukcji o budynku. Jeśli poziomą konstrukcję nośną dachu stanowi płyta żelbetowa, powinna być ona w stanie przenieść obciążenia od warstwy żwiru o grubości 5-8 cm lub od kolejnych warstw i pokryć tarasów, dachów zielonych.
Standardowa konstrukcja dachu w systemie odwróconym z warstwą dociążającą obejmuje następujące warstwy:
- betonową płytę dachową z odpowiednim spadkiem,
- warstwę izolacji przeciwwodnej,
- jednowarstwową izolację z płyt XPS, układaną luźno
- dyfuzyjną warstwę rozdzielającą z geowłókniny,
- żwirową warstwę dociążającą o min. grubości 5 cm.
W konstrukcjach dachów w systemie odwróconym ryzyko kondensacji jest znacznie zmniejszone ponieważ warstwa izolacji przeciwwodnej jest umieszczona po ciepłej stronie warstwy izolacji termicznej, pełni ona także rolę bariery paroszczelnej.
W ogrodach dachowych, tarasach z płytami chodnikowymi i zaleca się stosowanie warstwy dyfuzyjnej (np. 3-5 cm grysu lub łamanego żwiru) pomiędzy izolacją termiczną a ziemią, płytami chodnikowymi lub płytą betonową.
Ze względu na to, że w dachach w systemie odwróconym część wody deszczowej spływa pod płytami izolacyjnymi, może ona odprowadzać ciepło z płyty dachowej, co trzeba uwzględnić przy obliczeniach ciepłochronności przegrody.
Płyty z polistyrenu ekstrudowanego doskonale nadają się także do ocieplenia drewnianych konstrukcji dachów spadzistych, przy czym izolacją taka może być układna jako uzupełnienie lub podstawowa warstwa ciepłochronna.
Ocieplenie z płyt XPS można układać w różnych konfiguracjach - na poszyciu z desek, w formie samonośnej warstwy na krokwiach lub dodatkowej izolacji od strony wewnętrznej.
W przypadku układania płyt na deskowaniu uzyskuje się możliwość pozostawienia odkrytych krokwi a spodnia strona desek odpowiednio wykończonych może pełnić funkcje dekoracyjną.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: Termo Organika, Ultrament, Styropmin, URSA, Austrotherm, Synthos, FS Arbet
Komentarze