2022-03-06 20:26:37 
Otwory drzwiowe - podstawowe wymagania
Ze względu na funkcję i związane z nią wymagania techniczne gotowe konstrukcje drzwiowe oferowane są jako drzwi zewnętrzne, lokalowe, wewnętrzne oraz o specjalnym przeznaczeniu.
Drzwi zewnętrzne w domach jednorodzinnych powinny zapewniać odpowiednią izolacyjność cieplną i zgodnie z przepisami ich współczynnik przenikania U nie powinien przekraczać 1,3 W/m2K.
Przy wyborze drzwi zewnętrznych trzeba również uwzględnić wymogi bezpieczeństwa np. możliwości ewakuacji w razie zagrożeń, ochronę przeciwpożarową jak i zabezpieczenie przed włamaniem.
W zakresie ewakuacji i ochrony ppoż. w domach jednorodzinnych w typowych warunkach użytkowania istotne będzie zapewnienie odpowiedniego kierunku otwierania drzwi frontowych - powinny otwierać się na zewnątrz.
Oprócz łatwiejszego opuszczenia budynku w razie zagrożenia, tak zamontowane drzwi nie odetną dostępu w przypadku zawalenia się np. fragmentu ściany, a podmuchy wiatru dociskają skrzydło do ościeżnicy poprawiając szczelność zamknięcia.
W taki sam sposób powinny być zamontowane również drzwi wewnętrznych do kotłowni oraz wewnętrznego garażu i o określonej odporności ogniowej - przynajmniej EI 30.
Drzwi lokalowe nazywane tez wewnątrzklatkowymi przeznaczone są głównie do budynków wielorodzinnych powinny otwierać się do środka - ale w przypadku zamontowania ich w budynku jednorodzinnym nie ma to znaczenia - posiadać zabezpieczenia antywłamaniowe w postaci solidnych zamków i blokad antywyważeniowych.
Z kolei drzwi wewnętrzne, zależnie od przegradzanych pomieszczeń powinny spełniać określone wymaganiach np. co do kierunku otwierania (w łazience obowiązkowo na zewnątrz), oszklenia, wentylacji czy zabezpieczenia dostępu, a niekiedy również szczelności powietrznej i izolacyjności akustycznej.
Pod względem technicznym drzwi produkowane są o standardowych wymiarach o szerokości w świetle ramy 60-90 cm stopniowanych co 10 cm i o kierunku otwierania lewo - lub prawostronnym. Określenie kierunku otwierania przy ich zakupie sprawie często poważny problem, gdy nie dysponujemy np. projektem czy rysunkiem poglądowym pomieszczenia.
Różne źródła informacyjne podają mniej lub bardziej skomplikowane sposoby określenia kierunku otwierania drzwi, ale najłatwiejsza do zapamiętania jest reguła: drzwi otwierające się zgodnie z ruchem wskazówek zegara to drzwi lewe, a w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, to drzwi prawe.
Bezpieczne drzwi zewnętrzne
Problem zabezpieczenia przed włamaniem do domu jednorodzinnego jest znacznie bardziej złożony, gdyż o jego skuteczności decyduje wiele elementów, a o poziomie ochrony przesądza element najsłabiej chroniony.
Włamania przez drzwi zewnętrzne zdarzają się głównie w budynkach wielorodzinnych i to najczęściej poprzez otwarcie zamków. W domach jednorodzinnych na włamanie narażone są bardziej okna jak też wejścia do pomieszczeń pomocniczych np. piwnicy, kotłowni czy garażu. Podobnie jak w oknach, o odporności drzwi wejściowych decyduje klasa RC konstrukcji sposób osadzenia i rodzaj zamontowanych zamków.
Najczęściej montowane są drzwi odpowiadające wymaganiom klas RC3-RC4 i sprzedawane są zawsze razem z ościeżnica , której osadzenie musi być zgodne z instrukcją montażową, aby spełniały wymagania dla określonej klasy antywłamaniowej.
Istotny wpływ na zabezpieczenie antywłamaniowe ma klasa zamontowanych zamków, a w zasadzie powszechnie montowanych wkładek bębenkowych, które podlegają certyfikacji.
Atestowane wkładki są badane pod kątem ochrony kodu (odporności na podrobienie klucza lub posłużenie się wytrychem) wytrzymałości mechanicznej (na przewiercenie), a w konkluzji zakwalifikowanie wkładki do jednej z trzech klas odporności antywłamaniowej oznaczonej jako A - o najniższym stopniu zabezpieczenia, do klasy C o najwyższej odporności na otwarcie.
Certyfikacją zajmuje się Instytut Mechaniki Precyzyjnej, a na jego stronie internetowej można sprawdzić aktualność atestu dla wielu produkowanych obecnie wkładek, wprowadzając jej numer certyfikatu.
Nowe drzwi w starej ościeżnicy
Decydując się na wymianę drzwi wewnętrznych, musimy najpierw ustalić czy wystarczy osadzić jedynie nowe skrzydło drzwiowe czy też konieczna będzie wymiana również ościeżnicy bądź jej obudowanie.
Zależy to od stanu i rodzaju futryny, która musi mieć znormalizowane wymiary, rozstaw i rodzaj zawiasów oraz odpowiednią lokalizację zaczepu pod rygiel, jeśli zamierzamy wymienić jedynie skrzydło.
W praktyce wszystkie fabryczne ościeżnice wyprodukowane po 1980 roku powinny spełniać te wymagania, a problem pojawia się głównie wtedy, gdy mamy ramy starsze lub robione na zamówienie.
Pozostaje jeszcze ocena estetyczna starej ramy, ale można spróbować poprawić ją poprzez np. oklejenie folią drewnopodobną bądź zamontować na ościeżnicy metalowej maskującą futrynę nakładaną.
Pod względem technicznym dobór skrzydła do starej ramy nakłada pewne ograniczenia i nie zawsze będziemy mogli wymienić skrzydło na takie, które nam najbardziej odpowiada.
Z reguły musimy zrezygnować z montażu skrzydła bezprzylgowego oraz z wyposażenia go w zawiasy kryte. W praktyce taką wymianę przeprowadzamy wtedy, gdy stare skrzydło uległo uszkodzeniu lub chcemy zmienić jego funkcjonalność np. z pokrycia pełnego na oszklone.
Jeśli mamy zamontowane ościeżnice metalowe to wymianę drzwi możemy również ograniczyć do założenia nowego skrzydła, jednak pozostanie niezbyt estetycznie prezentująca się rama.
Chcąc uzyskać elegancką oprawę nowych drzwi można na metalowej ramie zamocować nakładkę maskującą , która jednak zmniejszają szerokość przejścia o ok. 3 cm, a także wysunie płaszczyznę drzwi o ok. 5 cm od lica ściany po stronie zawiasów.
Nakładkę, po odkręceniu lub odcięciu starych zawiasów - osadza się na metalowej ramie przy pomocy pianki montażowej. Po jej stwardnieniu i zamocowaniu listew maskujących przeprowadza się regulacje zawiasów i nowe drzwi są gotowe do użytkowania.
Wymieniamy drzwi razem z ramą
Demontaż starej ościeżnicy będzie konieczny, gdy ma ona nietypowe wymiary lub chcemy poszerzyć otwór drzwiowy. Usunięcie starej drewnianej ramy nie będzie zbyt trudne - wystarczy wyciąć piłą kawałki profili bocznych i górnego, a następnie oderwać pozostałe części.
Znacznie trudniej usunąć ościeżnicę metalową, która zabetonowana jest w ścianie. Ponieważ wykuwanie będzie pracochłonne i może uszkodzić mur, lepszym rozwiązanie jest wycięcie ościeżnicy przy pomocy szlifierki kątowej z tarczą do cięcia betonu.
Po usunięciu ramy wymiary otworu muszą pasować do modułowych szerokości drzwi, określonej poprzez dodanie 12-13 cm , zatem np. dla drzwi „osiemdziesiątek” musi on mieć wymiar 92-93 cm, co warto jednak zweryfikować sprawdzając szerokości katalogowe ościeżnic podawane przez ich producenta.
Podobnie z wysokością otworu - skrzydło nominalnie powinni mieć 202 cm, a wymiar otworu w ścianie po uwzględnieniu luzu nad podłoga to ok. 208-209 cm, ale w razie potrzeby skrzydło można nieco skrócić, aby pasowało do obniżonego nadproża.
Boki otworu po usuniętej ramie należy wyrównać nakładając np. klej gipsowy, który szybko twardnieje, a jeśli otwór trzeba zmniejszyć, możemy to zrobić przy pomocy pasków wyciętych z płyty gipsowo-kartonowej i przyklejonych nawet w kilku warstwach przy użyciu kleju gipsowego. Przy wyrównywaniu musimy zwrócić uwagę na zachowanie jednakowej szerokości otworu na całej wysokości ościeża i utrzymaniu pionu.
W przypadku montażu ościeżnicy uniwersalnej grubość muru nie ma znaczenia, gdyż chowa się ona w grubości ściany, natomiast gdy decydujemy się na ościeżnicę regulowaną musimy dobrać taką jej szerokość aby zakres jej regulacji mieścił się w szerokości muru.
Ościeżnica powinna licować się z powierzchnia ściany od strony zawiasów gdyż tylko wtedy można zapewnić pełne ich otwarcie i możliwość założenia skrzydła na zawiasy trzpieniowe.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: Krispol, Gerda, Awilux, Porta KMI, HÖRMANN POLSKA, Classen
Komentarze